“…böyle bir şeyin tanığı olmak, yeni doğan bir çocuğun doğumuna tanık olmak gibi. Ne olabileceğini ve ne hissedilebileceğini daha önceden kestiremediğiniz bu müziğin yapılma anında bilmeniz gereken o müziğin büyük bir parçası olduğunuzdur.” 

Bizlere biraz serbest doğaçlamadan bahseder misin?  Son zamanlarda bu alanda birçok etkinlik ve dinleti düzenleniyor, müzisyenleri böylesi bir arayışa ve iletişime yönlendiren sence nedir?

Özgür doğaçlama’dan bahsetmeden önce aslında doğaçlamanın en saf haline bir dokunmamız lazım. Nasıl bir düşünce ve hisle doğdu. Çok çeşitli üsluplar var, hemen hemen hepsi de coğrafi bölgelerle bağlantılı ve ayrı havalarıyla tanınırlar. Eski dönem kayıtlarını incelediğimde bunun en başta kendini ifade etmenin en saf biçimi olduğunu görüyorum. Besteci veya müzisyen kavramlarının daha oluşmadığı bu evrende nasıl doğdu doğaçlama, bunu en iyi anlama biçimi benim içimde doğma biçimi. Ruhu serbest bırakmak. Her doğaçlamanın farklı bir üslubu, değişik bir tınısı var, yapmamız gereken, normalde yaptığımız gibi o tınıya kendimizi vermek olmalı ve an içinde ritmin veya notaların bilinen olmasının bir önemi yok, önemsenmesi gereken ruhunun yeni olduğunu bilmek. Bu doğaçlamayı algılamakta sürekli gelişmenin ve değişmenin bir adımı.

“Dolayısıyla özgür doğaçlama, her türlü kalıbı reddererek yerine insanın özünde yatan öğrenilmemiş hissi ortaya çıkarıyor.”

Özgür doğaçlama,  klasik batı müziğinin temel öğeleri olan armoni, melodi ve ritmin kullanımını reddeden bir forma sahip.  Bu öğelerden ayrıştığında öne çıkan müzikal dokular oluyor. Örneğin; notalar dışında enstrumanların sınırlarını zorlayarak, keşfedilmiş yeni seslerin kullanılması. Bu enstruman insan sesi de olabilir.  Serbest doğaçlama kendi kuralları içerisinde sınırsız olan ve arada da türsel doğaçlamalara izin veren bir yapıya sahip.  Sınırlarının olma sebebi ise doğuşundan geliyor. Müziği öğrenmenin ve anlamanın özünde enstrumana dokunmak, o enstrumanı tanımak ve o enstrumanı çalmak yatıyor. Dolayısıyla özgür doğaçlama, her türlü kalıbı reddererek yerine insanın özünde yatan öğrenilmemiş hissi ortaya çıkarıyor. Yapılan müziğin bir tekrarı yoktur ve yapılan şey anlık bestedir. Dolayısıyla böyle bir şeyin tanığı olmak, yeni doğan bir çocuğun doğumuna tanık olmak gibi. Ne olabileceğini ve ne hissedilebileceğini daha önceden kestiremediğiniz bu müziğin yapılma anında bilmeniz gereken o müziğin büyük bir parçası olduğunuzdur.

“Hepsiyle ayrı ayrı müzik yapmak beni besliyor ve monotonluktan çıkarıyor. Dolayısıyla bu farklı müzik tarzlarında yer almam uzun süre daha devam edeceğe benziyor.”

Çoğumuz seni Mutrib grubu ile tanıdık fakat birçok farklı projede yer alıyor, farklı müzisyenlerle değişik işler yapıyorsun; senin açından hangisi daha doyurucu?

Aslında en çok zevk aldığım doğaçlama topluluklarında yer almak; kendi adıma oluşturduğum solo projem olan “Birds String Quartet” ve “Birds Ensemble”, “Islak Köpek”, “Taranta Babu” veya daha önce karşılaşmadığım veya dinleme fırsatımın dahi olmadığı farklı tarzlarda müzik yapan müzisyenlerle keyfi doğaçlama seansları çok hoşuma gidiyor. Yeni bir yüzle karşılaşmak, yeni bir müzik ve yeni bir ruh ile bir olmak, bütün olmaya çalışmak benim için çok keyifli. En son Peter Brötzmann ve Joe McPhee ile bir prova yapma şansım oldu ve unutamayacağım bir gün olarak hayatıma kazındı diyebilirim.  Mutrib raflarda beklemeye devam ediyor hala ve üzerinde düşünmeye devam ediyorum. Vokal yaptığım ve müziğin beyni olmaya devam ettiğim bir başka grup dolayısıyla burda başka bir şey deneyimliyorum ve açıkcası hala vokal olarak nasıl bir yeri kapladığımı bilmiyorum. Çıkardığımız son işlerimizden memnunum fakat artık yeni birşey yapmanın zamanı geldi gibi hissediyorum.

Bunların dışında hayatıma yeni bir ruh olarak dahil olan Halil Sezai ile çalışmaya başladık. Şimdiye kadar iki konser yaptık birlikte ve bu konserlerin ikisinde de doğaçlama çaldım. Bu anlamda Sezai ve ekibi beni oldukça rahat bırakıyor ve sahne de onların kurguladığı müziğe yeni bişiler eklemek beni mutlu ediyor. Son olarak da Melis Danişmend ve Miss Crowley var. Bu iki proje de yine yaptığım tüm projelerden farklı, özgün ve duygusal bir yapıya sahip. Açıkcası içinde olduğum tüm oluşumlar, projeler ruhumdan bir parça taşıyor. Hepsiyle ayrı ayrı müzik yapmak beni besliyor ve monotonluktan çıkarıyor. Dolayısıyla bu farklı müzik tarzlarında yer almam uzun süre daha devam edeceğe benziyor.

“Zenginlik dediğin nedir? Müzik aslında ne? Bir gün içinde neler yapılır. Toprağın ve doğanın hayatımızdaki yeri. Vahşi yaşamın içinde insanın yeri vs… Yani acayip bir dünya orası ve çok gerçek.”

Müziğin ruhuna inanan birisin, Afrika müzikleri gibi yerel müzikler hakkında neler düşünüyorsun? Müzik-ritüel, dans senin için ne ölçüde önemli, günümüzde bunlar ne ölçüde yaşanıyor?

Afrika’ya gitmeyi çok istiyorum ve oranın yerli kabileleriyle doğaçlamayı deneyimlemek büyük bir heyecan benim için. Çünkü her doğaçlama bir süre sonra bir transa sokuyor ve orada yaşayacağım bu trans halinin bana neler hissettireceği benim için mühim. Dinlediğim kadarıyla hissettiğim; bizim bugüne kadar kendi hayatlarımızda deneyimlediğimiz çoğu şeyin dışında daha doğal bir yaşam biçimi. Yaşam biçimi diyorum çünkü bunların bir ritüel olması bu anlama geliyor. Belirli zamanlarda yapılan törenlerdeki müzikler ve danslar dünya’ya, evrene, tabiat anaya, kendilerine, tanrılarına bir hediye gibi. Sahip oldukları herşeye duydukları bir minnet borcu gibi.  Bunun içinde olabilmek mutlaka insan ruhuna özellikle bizim gibi şehirde yaşayan insanlara önemli bir takım bakış açıları sunuyor olmalı. Bunu oraya gittikten sonra tekrar sor bana. Fakat onları uzaktan da olsa hissedebildiğimi biliyorum. Bir kere içinde bulundukları fakirliğe rağmen hayatı müzik ve dansla besliyor olmaları ve enerjilerini bu yönde kullanıyor olmaları başlı başına şehir hayatının koşuşturmasına kendini kaptırmış bir çok insan için ilginç bir örnek. Çok fazla ders çıkarılır burdan. Zenginlik dediğin nedir? Müzik aslında ne? Bir gün içinde neler yapılır. Toprağın ve doğanın hayatımızdaki yeri. Vahşi yaşamın içinde insanın yeri vs… Yani acayip bir dünya orası ve çok gerçek.

“Popüler olduğumu düşünmüyorum ama bilen, bilmek isteyen ve bana inananların çoğalıyor olması beni çok mutlu ediyor ve daha farklı, güzel, yeni şeyler yapmam için beni motive ediyor.“

Çello popüler bir müzik enstrumanı değil, fakat sen bir şekilde popülerliği yakaladın, bunu neye bağlıyorsun?

Çok çalışmış olmak ve sanırım zaman içinde kendimi en iyi ifade edebileceğim şeylere doğru akmayı başarabiliyor olmam. Çok insan seven ve çok paylaşmayı seven biriyim ben. Dostluk, arkadaşlık hayatımda çok büyük bir önem taşıyor ve içinde olduğum her projenin devamlılığı bununla eş değer. Kişilerle devamlı olarak bir hayatı paylaşmıyor olsam da çok kutsal bir şeyi paylaşıyor oluyorum: Müzik. Dolayısıyla iletişimin güzel olduğu yerde güzel müzik ve aşk arkasından geliyor. Müziğe aşığım, enstrumanıma aşığım. Ve beni çeken, çağıran, yakalayan güzel şeylerin içinde olmak ve niyetlerin iyi olmasının bir sebebi bu. Ben popüler olduğumu düşünmüyorum ama bilen, bilmek isteyen ve bana inananların çoğalıyor olması beni çok mutlu ediyor ve daha farklı, güzel, yeni şeyler yapmam için beni motive ediyor.

---

---

---

“Bir müzisyen olarak canım ne istiyorsa yapıyorum; bu da benim yaşam biçimim.”

İyi ki ellerimden tutanlar var, benim de kalbim hep onlarla açıkcası. Bazen gelen mesajlarda, sürekli farklı şeyler yapıyor olmamdan dolayı kafalarının karıştığını görüyorum, sonuçta beni izleyen, takip eden insanlar ilk dinledikleri üzerinden benimle bağlantı kuruyorlar, fakat ben devamlı olarak başka bir şeyle belirmeyi çok seviyorum sırf bu nedenle bir çok insan “yahu napıyor bu, bu ne şimdi?!” diyebiliyor ama bunun yanında duruma alışmış ve “bakalım şimdi ne yapacak!” diyen insanlar da var. Benimle yeni bir maceraya sürükleniyor ve izliyor; takdir ediyor veya etmiyor, yaşıyoruz, akıyoruz işte. Bir müzisyen olarak canım ne istiyorsa yapıyorum. Bu da benim yaşam biçimim.

Müzik piyasası hakkında neler söylemek istersin; seni rahatsız eden koşullar var mı?

Artık hiçbirşey rahatsız etmiyor. Herkes nasıl yaşamak istiyorsa, ne yapmak istiyorsa ve niyeti neyse onu elde ediyor bence. İyi kötü. Beni tek rahatsız eden Türkiye’deki müzisyenlerin ve dinleyicilerin farklı şeyleri deneyimlemek konusunda çekimser ve inkar edici olması. Çok garip ön yargılar var müziğe. Kişi dinleyemeyeceği veya çalamayacağı bir müzik duyduğunda “berbat bu ya!” diyip kenara çekiliyor. Müzik böyle yargılarla yıpratılıyor. Tabi herkes ne dinlemek istiyorsa dinlesin, çalsın vs… emeğe saygı günümüzde büyük önem teşkil ediyor çünkü kimsenin kimseye sevgiyi bıraktım, saygısı bile kalmadı. Bencil bir düzen içinde yaşıyoruz ve bunun yerine bir bütünlük arıyorsak bütün olabilmeyi ve kabul edebilmeyi öğrenmemiz gerekiyor.

Açın Pencerelerinizi

Hayatı yaşamak sadece istediklerimizi gerçekleştirmek ve istediklerimize sahip olmak değil. Ben merkezli bir yaşamı reddediyorum, kardeşlik, dostluk ve aile kavramlarını aşırı önemsiyorum. Yardımlaşmayı, sevgi paylaşımını, saygıyla yaşayabilmeyi ve değer yargılarımızla niyetlerimizin iyi olmasını dilediğim bir dönemdeyim. Ve tabi ki bu dünya’da sadece biz yaşamıyoruz! Yaşayan her canlıyla iletişimde olabilmek ve onları görmezden gelmediğimiz günlerimiz daha çok olsun.

Bir arkadaşım aç kalbinin pencerisini demişti bana.

Ben de şimdi size diyorum.

Açın pencereleri…

Gülşah Erol

> Youtube / Spotify

---

“The most important aspect for me is to create something with my hands, for the dopamine rush I get when I can see and feel the result.”

Erdreich is an independent art studio run by Resa Macourek, a multidisciplinary artist from Vienna, Austria, who creates unusual drawings and accessories, and so now it’s time to get to know this talented woman.

Hello Resa, would you like to tell us a little bit about yourself for readers who don’t know you? In addition to being an illustrator, you also do very interesting gothic designs, how long have you been doing this, what kind of work have you done as Erdreich so far, what kind of path have you followed.

I’m an artist from Lower Austria but based in Vienna for the last ten years. Beside a whole bunch of other creative projects, “ERDREICH” is one of the most consistent ones. I started it in 2017 while I was in jewelry college. First it was just jewelry, mostly pins and necklaces, now it is a wider range of jewelry and also prints and some other stuff.

A piece of jewelry should be made to be worn or it loses a little bit of meaning.

Do you have an academic education or are you a self-taught artist?

After I finished my fashion design studies, I knew it wasn’t the right thing for me. So I attended a college that offered a field of studies that combined jewelry design and fine arts and got my arts diploma there. During my time at the college I fabricated more experimental and unwearable art jewelry. Some of these pieces were shown at multiple exhibitions. One is actually starting this month in Seoul at the Museum of Art Craft. Creating such pieces was fun but my approach is that a piece of jewelry should be made to be worn or it loses a little bit of meaning.

In every other discipline I am working in I am self-taught. Since I can remember I was crafting with every imaginable material and till today I am still trying to do new stuff all the time. Most recently I started to learn embroidery.

When we look at your work, we encounter a designer, even a fashion-designer rather than an illustrator. How do you position yourself in terms of your work?

With so many projects going on it is hard to put a name on it. I would consider myself more of a craftsperson. The actual designing takes the smallest part in my working process. The most important aspect for me is to create something with my hands, for the dopamine rush I get when I can see and feel the result.

When we look at your illustrative works, design products and presentations, we see that you create a very different, gothic world of your own. Do you have a brand or a dream project that you are trying to create with this in mind?

Not really, the most things that I draw or how I present my work in photos happen spontaneously and intuitively without a vision in my mind. The classical gothic aesthetic bores me slightly out so there must always be a little bit of weirdness and humor beside the dark elements.

“I would consider my jewelry as genderless. I have female, male and non-binary customers. The types of products I’m creating are all sizeless so there are no limitations regarding body shapes.”

In which direction is your current working principle more?

I have been practicing automatic drawing almost every day for the last couple of years. I just let my hands do their thing without knowing what the result will be. It is very relaxing for the mind. First I was a little afraid to show these drawings because they are far from perfection and unfiltered from my subconsciousness. But people seemed to like them and also wanted to get them tattooed. So that led me to do more tattoos recently. I started with hand poked tattoos some years ago for fun and mostly on myself or friends. You can find them under the name “häexenmilch” on Instagram. I am excited and happy every time someone decides to wear my permanent jewelry on their body.

On one side there is also an economic aspect I have to keep in mind. People are willing to spend a lot more money on tattoos than on jewelry. And on the other side it is a much more social thing to tattoo someone than sitting alone in my crafting dungeon.

Another passion of mine is lino printing. I print on paper as well as fabric so the prints can be worn as patches. I also feel the importance of wearability there too.

Most of my designs are drawn by myself, it’s mostly animals, monsters, bones or jackalopes. Sometimes I also use motifs from ancient woodcuts or etchings that I love.

As Erdreich, what kind of materials do you work with in your design products, would you like to talk a little bit about the technical aspects of your work and the content of the creations you create?

When I used to do crazy art jewelry I used all kinds of unusual materials like my own teeth, animal or human bones, insects and parts of Barbies I found in the trash. In the last couple of years I almost exclusively worked with non-precious metals like copper, brass or new silver. The technique I’m using is chemical etching which is originally used for decorating armors and weapons and later for intaglio printing.

It is a long and labor-intensive process. I start with a sheet of metal which is covered in an acid-resistant ground, then the motif is carved in reverse by hand with an etching-needle. After the acid bath, the sheet is cleaned and the piece is cut out, filed, soldered and polished.

With all the modern technical possibilities like laser cutting/printing, cnc milling etc. I could easily produce pieces much faster and in an easier way but as I said I love working with my hands. It’s much more satisfying than letting a machine do the work. So every piece is unique and not just a soulless industrially produced piece of metal. In comparison to precious metals the ones I’m using are recycled and much more environmentally friendly and affordable.

Most of my designs are drawn by myself, it’s mostly animals, monsters, bones or jackalopes. Sometimes I also use motifs from ancient woodcuts or etchings that I love.

“So every piece is unique and not just a soulless industrially produced piece of metal. In comparison to precious metals the ones I’m using are recycled and much more environmentally friendly and affordable.”

I guess you are designing something for men as well as women’s accessories, what awaits us in the upcoming period.

I would consider my jewelry as genderless. I have female, male and non-binary customers. The types of products I’m creating are all sizeless so there are no limitations regarding body shapes.

At the moment I rarely create new pieces if so, then mostly for myself, on demand or for markets. Jewelry wise I’m waiting for the muse to visit me. But I like my stuff too much myself to give up making jewelry completely.

“Mixing things together that seem to be opponents is not the most easy thing to do but it creates irritating and interesting outcomes.”

Let’s talk about your aesthetic world! You have a dark and gothic style, but I don’t know how you manage to transform it into a modern form by blending it with interesting colors and a creepy sense of humor; what inspires you, are you really a melancholic and gothic woman or is it just an attitude you use in your art?

It is a 100% expression of my personality. Like I said I do the things that I do out of intuition and authenticity is very much important to me. I am in a constant cycle of change and that deflects on my art. So there is the more funny, colorful, cute and silly part of me existing next to the dark, depressive, creepy, more extreme or even repulsive part. Sometimes they are equally coexisting, sometimes one of the parts is more dominant. Mixing things together that seem to be opponents is not the most easy thing to do but it creates irritating and interesting outcomes. Which I prefer over nice or pretty things.

My biggest inspirations are nature and decay. Always been fascinated with death since I was a child. While other kids played with dolls or something I dug out some bones from the ground. A visit to the local graveyards is a mandatory thing to do when I visit a new place. I also feel very blessed to live in a city with one of the biggest and most beautiful graveyards in Europe. A lot of my jewelry photos were taken at the Vienna Central Cemetery.

Also I am a huge fan of folk horror which is the perfect combination of the two things.

“I do feel the importance of leaving the planet as unscathed as possible with what I am doing.”

How are you with fashion, are there any brands you follow?

After I finished fashion school I completely lost interest in producing or keeping up with fashion. I couldn’t ignore the fact that this branch is extremely unsustainable and superficial. For the most part I am wearing vintage or second hand clothes and of course band shirts.

Do you think that small-scale ateliers and arts & crafts culture provide an alternative to big brands?

That would be a beautiful thought but I don’t think so. They are important for the big brands to copy from. But with something made on a smaller scale, by hand, often by one-person businesses comes a certain price, which is absolutely fair to ask for, but sadly not affordable for most of the people. But I love being in a DIY scene which gives me the opportunity to trade art with other awesome artists.

​​So, you say that the real creative potential lies in these amateur souls?

I would say that a lot of artistic potential cannot be fully reached because many people simply do not have the resources and do not come from affluent backgrounds. The most creative and talented people I know don’t know how to do something with their gift or can hardly navigate in this capitalistic system.

But real art (the same with music) has to come from a place of suffering in some form, in my opinion.

Can we talk about labor exploitation or a class struggle here?

I come from a lower-middle-class family, which has been financially unstable for most of the time, yet I have had the privilege of always receiving support from my parents, even though they probably would have preferred a path with less struggle. Others have much higher systemic barriers that prevent them from equitable access to artistic careers. To afford my creative pursuits, I have also always had to do lousy low-wage work. But I’d rather work in a shitty job and do my craft in my freetime than let my creativity be exploited by a company.

Isn’t there anything that bothers you about big brands getting rich from youth trends?

My opinion on this is ambivalent. On one hand, I think it’s good that larger brands are now engaging with diversity, which can definitely help marginalized groups by making them visible. On the other hand, there is, of course, the problem that many companies simply appropriate without giving recognition or credit, and they excessively profit financially from it. But I do not know anything about youth trends at the moment to be honest.

From your presentation photos, I think you are a nature friendly person, do you have a worldview that influences your designs and art?

I grew up in the countryside so nature plays a big part in my life. The translation of “ERDREICH” is “soil” or “ground”. I do feel the importance of leaving the planet as unscathed as possible with what I am doing.

Isn’t there a chance we can reverse the perspective in favor of DIY Culture?

My view on this is rather pessimistic, so in general I would say no. I think it’s too late. But DIY culture provides an important safe space for those who are searching for refuge. Even in a culturally rich city like Vienna, not much value is placed on the less commercial part of the cultural scene or a low-threshold access to institutions or education.

As Erdreich, where and at what kind of events do you mostly offer your products for sale, and what should those who want to reach you do?

On a few occasions a year I am selling my jewelry and prints at some art or DIY markets in Vienna. Besides that I am taking requests on Instagram or doing story sales from time to time.

That Barbarella pose with one of the Hirnplatzt t-shirts is really cool, your friends I guess? I know them from the comics they publish and I was surprised to see you. How are you with music, what do you listen to?

Thanks! I actually don’t know Hirnplatzt personally just through instagram. Music and especially live music is the most important thing to me. I listen to a broad spectrum of genres, mostly extreme stuff like metal, punk, hardcore, noise but I also love folk, blues, German rap and some of the most obscure stuff imaginable. I am always digging for new artists and styles.

Are you into occultism or black metal? If you have any (old or new) bands from the Austrian Black Metal scene that you would recommend to us, we would love to hear about them.

I’m drawn to occult stuff but rather regarding the aesthetical then the spiritual aspect. I wouldn’t consider myself a spiritual person. Black metal has been a huge thing for me since I was a kid. I still remember the life changing day on which I bought my first Darkthrone record almost 20 years ago. That genre had and still has a big influence on me. I always gravitated towards extreme art.

I’m really glad that we have a small but vital underground scene in Austria. There are many good bands, especially those who are rooted in the punk scene. Hagzissa is one of my favorites, they have such a strong musical and aesthetic concept. It’s always a joy to see them performing on a stage. Some other good ones that come to my mind are Kringa, Peace Vaults, Parasite Dreams, Ara, Weathered Crest, Circle of Shadows or Witch Ghetto.

Thank you very much for participating in the interview, it’s exciting to get to know you and your art works, we also thank you for sharing your knowledge and vision with us.

ERDREICH

WEIRD & OCCVLT

Jewelry > ERDREICH

Tattoo > Häexenmilch

---