Réponses à un Monde Inversé : MOOLINEX

Moolinex at work, 2016

Car si l’époque est vulgaire, c’est surtout que derrière son culte du divertissement, elle dissimule mal la violence des dominants.

Question popote graphique, ça va faire un bail que notre bon vieux Moolinex a troqué ses pales roulllées pour une paire de chaînes à vélo. Alors, oubliez les fines purées conceptuelles et le velouté pop-fadasse habituel, la tambouille qu’on sert ici tient plus de la graille de taulards que du rata pour becs fins.

Aux enfants de la chance qui n’ont pas connu la France de Giscard, des H.L.M. et du Punk, Moolinex aurait tant à racon­ter. Né en 66 du côté de Nogent, celui que sa mère appelait encore Jean-Phi obtient haut la main un C.A.P. petite frappe, option coup bas. Aussi précoce que féroce, le mec comprend vite que le plan de vie qui lui est promis reste assez basique : école > caserne > usine > cimetière. Du cou p, à la question « comment ne pas crever d’ennui avant la mort?», la réponse est simple: prendre sa carte à l’internationale du R.M.I. et rejoindre le seul prolétariat qui vaille encore le coup: lefanzinat.

Depuis, c’est avec l’enthousiasme criminel d’un délinquant juvénile qui aurait troqué son cran d’arrêt pour des pinceaux que Moolinex braque la culture populaire hexa­gonale et détourne l’esprit gaulois à des fins forcément immorales. Pif poche, 45 tours, Babar, Malabar, bro­deries et points de croix…Tout ce que le prolo remise à la cave ou au grenier, Moolinex le passe sous sa dent creuse et le recrache en pleine lumière, dans notre gueule.

Adepte des chicanes sur le circuit de l’édition alterna­tive – des Requins Marteaux (Inculte Mur, Flip & Ffopi) à L’Association (H.L.M.) en passant par Le Dernier Cri (tes Carnets de l’Art Pute) et Cornélius (Tattootoo) – Moolinex s’autorise aussi quelques sorties de route musicales en compagnie des Magnetix. Mais ça reste encore dans les galeries que son «Art», auquel il accole volontiers l’adjectif de « Pute », bastonne le plus. Barbouilles criardes XXL, instal­lations méchamment kitch, patch ou tatouages idiots, ses œuvres, où sarcasme hilarant et humeurs noires se tirent la bourre, font de lui le champion toute catégorie du choc esthétique sans constat à l’amiable.

Ennemi secret Moolinex !

Antisociaux de tous les pays, unissez-vous!

En quelques années de vie de chien, Moolinex aura pris du galon. De guerre lasse, certaines institu­tions, autrefois frileuses à exposer ce genre de trublions, se sont enfin résolues à lui déballer le tapis rouge. Tant pis si certains tordent le nez devant un dessin porno ou un cane­vas à la devise provoc du genre « En tant de paix la chair à canon brûle des voitures ».

Comme tous les artistes visionnaires, Moolinex sait que la prochaine lutte des crasses finira dans un bain de sang. Car si l’époque est vulgaire, c’est surtout que derrière son culte du divertissement, elle dissimule mal la violence des dominants.

Thomas BERNARD, Fluide Glacial 2019

Resource: Fluide Glacial 2019

Une exposition de Moolinex ‘Inculte Futur’ 2018
Inculte Futur : une exposition de Moolinex
Une exposition de Moolinex ‘Inculte Futur’ 2018

Moolinex est un artiste complexe, un génial touche à tout au talent polymorphe. Musicien, il joue aussi bien avec le groupe Magnétix qu’en performer solo. Plasticien, il est à la fois peintre, dessinateur, sculpteur, tapissier… Piochant allègrement dans la BD et le cinéma populaire, l’art outsider, l’imagerie rock ou des références plus conceptuelles, Moolinex ébauche puis rectifie inlassablement les contours d’un monde singulier où collages, découpages, peintures, dessins, assemblages et canevas sont mis au service d’une iconographie ironique et distanciée. Ses travaux ont été publiés par Le Dernier Cri avec la fameuse série des « Art Pute Carnets », l’Association, United Dead Artists, Les Requins Marteaux et le magazine Ferraille dont il est l’un des fondateurs.

> artsfactory.net


Moolinex, 130x97cm ( 2016)

For if the age is vulgar, it is above all because behind its cult of entertainment, it poorly conceals the violence of the dominant.

When it comes to graphics, it’s been a while since good old Moolinex swapped his rolled blades for a pair of bicycle chains. So, forget the fine conceptual purées and the usual pop-fadasse velouté, the stuff we serve up here is more like convict graille than rata for the finicky eater.

Moolinex has so much to tell the lucky kids who never knew the France of Giscard, H.L.M. and Punk. Born in Nogent in ’66, the man his mother still called Jean-Philippe graduated with a C.A.P. in petty crime. As precocious as he was fierce, Jean-Philippe soon realized that the life plan he was promised was pretty basic: school > barracks > factory > cemetery. So, when asked “How can I avoid dying of boredom before I die?”, the answer is simple: join the R.M.I. and join the only proletariat worth a damn: the Fanzinat.

Moolinex 2018

Since then, with the criminal enthusiasm of a juvenile delinquent who’s swapped his switchblade for paintbrushes, Moolinex has been turning the spotlight on French popular culture, hijacking the Gallic spirit to immoral ends. Pif poche, 45s, Babar, Malabar, embroidery and cross-stitching… Everything that the working-class man puts away in the cellar or attic, Moolinex puts under his hollow tooth and spits out into the light, into our mouths.

In just a few short years of dog’s life, Moolinex has come into its own. Some institutions, once reluctant to exhibit this kind of troublemaker, have finally decided to roll out the red carpet. So much the worse if some turn up their noses at a pornographic drawing or a canvas with a provocative motto like “In times of peace, cannon fodder burns cars”.

Like all visionary artists, Moolinex knows that the next dirty war will end in a bloodbath. For if the age is vulgar, it is above all because behind its cult of entertainment, it poorly conceals the violence of the dominant.


LE MAT 2012
Un aperçu du générique du film FANZINAT (2022)
Moolinex, Galeri Artset 2016

Mooline 2016 (30×30 cm)

L’ART PAUVRE TIENT SA PEAU SUR LA TABLE

Questions Meeloo / Réponses Moolinex

Mollusk 01 (Bongoût) 2005

A POIL LES MORTS !

Tu pointes bien à l’usine de nuit ?
Je travaille de nuit en HLM, réveil 16h, café jusqu’à 20h,l’em­bauche, jusqu’à 7h30, puis je réveille Florence l’agent d’entre­tien, c’est les deux douze.

Quelle usine ?
La mienne, Moolinex, une vraie galère ! Tout à la pogne !

Tu fabriques des choses ?
Ouais pas mal, mais je me fais aider quand je trouve des types plus pauvres que moi et complètement paumés, souvent des potes, des zonards de mon quartier. Ils bossent sur les canevas, je leur fais les modèles… ça les calme. J’ies paye jamais, je leur file un tee-shirt, un auto-collant, une de ces merdes qu’on me refile tout le temps. Des fois je passe une soirée avec eux.

Depuis combien de temps ?
Un ou deux ans… C’est la crise, au moins j’exploite français. Que des types en rupture de banc, des jeunes en attente du RMI, c’est le côté social de l’entreprise.

Tu es né ?
Le 15 août 77, c’est facile, le matin de la mort du King, mais pas à Memphis, à Nogent sur Marne… Si j’étais né onze ans plus tôt, à la même heure, j’aurais été Lion et cheval de feu dans les signes chinois… C’est le coup de pas d’bol.

Tu as une ou deux filles, non ?
Une… Elle a neuf ans, elle travaille à l’usine chez Georges Brassens, l’école primaire.

Tu es autodidacte ?
Oui, un vrai crétin.

Tes influences principales ?
La loi de la cantine…

Tu détestes Picasso et penses que c’est un escroc ?
Je n’ai rien contre les riches morts.

Considères-tu tes actions dans les bistrots, nu avec ta bite dans les verres de bières comme des performances artistiques spon­tanées ?
Avec ma bite, j’bois à l’oeil, mais avec la bouche.

Le nom du gang de mobylettes dont tu fais parti ?
Les Vipères, mais c’était avant mon accident de poney, la meule c’est fini pour moi. J’aide à la comptabilité, je taille des crayons, ça aide les gars du club.

Quels sont les buts du club ?
C’est un Mob’s Club à vocation scientifique, un travail de recherche axé sur le modèle 103 Peugeot. Nous développons en parallèle des actions de soutien aux devoirs, aux veuves de guerre et aux orphelins. Pour ça, on fait des démonstrations de mob, on organise des goûters ou bien on se casse des caisses de vin sur le ventre. Et avec le fric on peut aider des plus petits que nous.

Qui en fait partis ?
Y’a les gars du club et moi.. Rox, Rouky, Georges, Marcelo, Louky, Fanny, Peinture et Tommy (la meuf du club), on est tout un tas de types. Et il y a aussi Looch Vibrato qui joue dans les Magnetix, du bon garage à mob’s avec Aggie Sanora, on a enregistré un disque ensemble sur le label Nasty (KCMC & the Magnetix Just my pleasure and I).

Moolinex a publié Flow Pow, avec Deluxe et quatre comix et demi dont les Flip, Flopi et Ump International chez les Requins Marteaux. C’était il y a longtemps, après au DC (Dernier Cri éditions), Noeud, Mariocarnet, Art Pute 1, 2, 3, 4, 5 et l’édition Pute de Luxe (receuil). Il a aussi participé aux trois films d’animation du collectif DC.


FANZINAT – Passion et histoires des fanzines en France (2022)

Les fanzines sont des publications artisanales animées contre vents et marées par des fanatiques de cultures de niches voire underground. Assurément, ils constituent une forme bien singulière – pourtant méconnue – de la presse et de l’édition. Le film raconte l’histoire du fanzinat en France en allant à la rencontre de celles et ceux qui l’ont faite et qui la font encore. Science-fiction, bande dessinée, mouvements musicaux punk ou rap, graphisme, sport, tatouage, enjeux de société… La variété des causes et des thématiques embrassées par les activistes du fanzinat paraît sans limite. Une leçon de passion.

Un film documentaire de Laure Bessi, Guillaume Gwardeath et Jean-Philippe Putaud-Michalski.

Podcast FANZINAT – fanzines et microédition en France Episode 06

Notes d’épisode en ligne

> fanzinat.fr


THE DEAD NAKED MoOLINEX

Mollusk 01 (Bongoût) 2005

Questions Meeloo / Answers Moolinex

Moolinex (Napoléon Virgule)  Madseries 2019

POOR ART KEEPS ITS SKIN ON THE TABLE

You have a night job in a factory, right?
I’m working night time in HLM [Habitation a Loyer Modere – low rent income housing ed. rem.], alarm clock 4 pm, coffee until 8 pm, nightshift until 7.30 am, then I wake Florence up, the maintance woman. It’s the two 12 hours shift.

Which factory?
Mine, Moolinex, a true pain in the ass! All hand made!

Do you manufacture things?
Yes, quite a lot, but I’m assisted by people poorer than I or completely lost, often friends, bums from my neighbourhood. They work on the canvas, I make the layout… so they calm down…
I never pay them, I give them a t-shirt, a sticker, or some of the shit people give me all the time… Sometimes I spend one evening with them.

Since how long?
One or two years. It’s the economical crisis, at least I’m exploiting french people. It’s the people who have fallen through the cracks, young people on hold for social help. This is the social aspect of my business.

When are you born?
On August the 15th in 1977, easy, it’s the same morning the King died, but not in Memphis, in Nogent sur Marne… If I had been born eleven years earlier, in the same hour, I would have been Lion ascendant Lion or Firehorse in the Chinese Astrology. I’m doomed.

You have one or two daughters, right?
One, she is nine years old. She works at the George Brassens factory, a primary school.

Are you autodidact?
Yes, a real cretin!

Which are your influences?
The law of the school canteen…

You hate Picasso, and think he’s a crook? I have nothing against rich dead people.

Mooline 2016 (30×30 cm)
Moolinex 2014

Do you consider your actions in bars, when you’re naked hanging your dick in beer glasses, as a spontaneous artistic performance?
With my dick I drink for free, but through my mouth.

What is the name of your moped gang?
“Les Viperes”, but this was before my pony accident, now the moped thing is over. I help with accounting, sharping pencils, helping the guys out.

What are the goals of the club?
It’s a moped club with a scientific goal. Our work is centered around the 103 Peugeot model. Parallell to this, we’re developing a school support centre for kids, widows of war and orphans. We organize moped demonstrations, snacks and we also break boxes of wine on our stomachs and with that money we’re able to help the younger ones.

Who is part of it?
The guys of the moped club and me… Rox, Rouky, George, Marcelo, Louky, Fanny, Peinture and Tommy (the chick of the club). A bunch of pals. Looch Vibrato, who’s playing guitar in The Magnetix. A good old moped garage band with Angie Sonora. We just recorded a vinyl on the Nasty Records KCMC & The Magnetix Just me my pleasure and I.

Moolinex ‘Inculte Futur’

“Combien de Vierges Nous Attendent en Enfer?”

Moolinex also published Flow Pow with Deluxe as well as four and a half comic books. Including Flip et Flopi & Ump International at the publisher Les Requins Marteaux. But that was a long time ago. Then he published at DC (Dernier Cri edition) Noeud, Mariocarnet, Art Pute Carnet 1, 2, 3, 4, 5 and the book Pute de Luxe. He also appears in three collective DC animation movies.

> Moolinex

LDC Editions

Bongoût Editions

Galerie Arts Factory


Expo Éclair: Le Dernier Cri au Paris Print Club (11-12 Mai 2024)

LDC X Paris Print Club

Les 11-12 Mai 2024

Nous Organisons un Week-end D’exposition et de Ventes de Productions du Dernier Cri

Le Dernier Cri est à la fois un atelier de sérigraphie et une maison d’édition et se consacre depuis 1993 à l’édition et à la diffusion de travaux imprimés d’artistes du milieu underground français et international. Grâce à la réalisation frénétique d’un nombre considérable de livres d’artistes, de zines et de posters en sérigraphie il perpétue le graphzine depuis des décennies. Ça va donc être déjanté et haut en couleurs.

Avec des oeuvres de Mat Brinkman, Mark Beyer, Tetsunori Tawaraya, Jiro Ishikawa, Kerozen, Sam Rictus, Andy Bolus, Daisuke Ishiba, Ocampo Manuel, Ota Keiti et beaucoup beaucoup d’autres.

Ce sera à

parisprintclub.com

la galerie du Paris Print Club
33 ter rue doudeauville
75018 Paris
Métro chateau rouge

Horaires :

Vendredi 10 mai 18h-21h
Samedi 11 mai 13h-19h
Dimanche 12 mai 13h-18h


Le Dernier Cri au Paris Print Club

Expo éclair, Le Dernier Cri at the Paris Print Club

On May 11-12, 2024

We’re organizing a weekend of exhibitions and sales of Le Dernier Cri productions.

Le Dernier Cri is both a silkscreen workshop and a publishing house, and since 1993 has been dedicated to publishing and distributing printed works by artists from the French and international underground. Thanks to the frenetic production of a considerable number of artists’ books, zines and silkscreen posters, it has been perpetuating the graphzine for decades. So it’s going to be crazy and colorful.

With works by Mat Brinkman, Mark Beyer, Tetsunori Tawaraya, Jiro Ishikawa, Kerozen, Sam Rictus, Andy Bolus, Daisuke Ishiba, Ocampo Manuel, Ota Keiti and many others.

MUZO ‘Cowboys’ & ‘Self Portrait’ 50x70cm Posters by LDC
MUZO ‘Cowboys’ & ‘Self Portrait’ Posters by LDC

It will be at

parisprintclub.com

la galerie du Paris Print Club
33 ter rue doudeauville
75018 Paris
Métro chateau rouge

Schedule:

Vendredi 10 mai 18h-21h
Samedi 11 mai 13h-19h
Dimanche 12 mai 13h-18h


MUZO ‘Amourettes’ portfollio
MUZO ‘Amourettes’ portfollio / 150 ex.

Don’t forget to visit &
buy some books and prints !

LE DERNIER CRI, 41 Rue jobin, 13003 Marseille

www.lederniercri.org


Gibisi Fazla ‘MİS Dergi’

Mis Dergi Çizerleri, Müze Gazhane, ICAF 2024

Yurdumuzun en yoğun, en zengin en çeşitli içeriği, en çok çizeri ve en çok öyküyü barındıran çizgi roman dergisi Mis, aynı zamanda Ethereum blok zincirinde benzersiz bir şekilde çizilen ve oluşturulan dijital koleksiyonlardan oluşan, NFT destekli bir topluluk olarak macerasına devam ediyor.

Munir Özdemir, 2023

Çizgi Romanın Sosyal Medya Sonrası Geldiği Nokta

A. Faruk Yıldız / Mik Portal

Bir dönem tirajı 1 milyonu bulan dergilerin tirajı TV ile  düşüşe geçse de okuyucu kaybı açısından en büyük düşüş internet ile gerçekleşmiştir. Sosyal medya platformlarının herkes tarafından kullanılan birer popüler mecra haline gelmesiyle birlikte basılı çizgi roman ve mizah dergisi yayıncılığı okuyucu kaybetmiştir. Kimi internet kullanıcısının  dergilerde çıkan çalışmaları eser sahiplerinden izinsiz şekilde online çevrelere yüklenmesi de okuyucu sayısında düşüşe neden olmuştur. Birçok dergi bu dönemde kapanmak zorunda kalır. Yayın hayatı sonlanan popüler dergiler arasında mizah dergisi Penguen, çizgi roman dergileri L-Manyak ve Hortlak da vardır.

Ünlü mizah dergisi Penguen 2017 yılında son sayısını yayınlayarak okuyucuya veda ederken okuyucuya bir mesaj bırakır. Mesajda, derginin kapanma nedeninin ardında yatan tiraj düşüşü, dergide yayınlanan çalışmaların bazı internet kullanıcılarının eser sahiplerinden izinsiz şekilde web siteleri veya sosyal medya platformlarından bunları paylaşarak haksız gelir elde etmeleri, okuyucunun dergide çıkan işleri sosyal medyada gördüğü için dergi satın almayı bırakması gibi konulara dikkat çekilmiştir.

Dünyada ve ülkemizde kan kaybeden basılı yayıncılık, eser üreticilerini sosyal medya ve Patreon benzeri platformlara yönlendirdi. Yıllardır Türkiye’nin en çok satan dergilerinde çizen isimler kişisel sosyal medya hesaplarından, çevrimiçi dergi uygulama ve web sitelerinden veya Patreon benzeri bağış platformları aracılığıyla eserlerini okuyucu ile buluşturmaya başladı.

Sosyal medyayı etkin bir biçimde kullanan çizer listesi oldukça uzun sözü edilen çizerlerden en çok ön plana çıkan isimler ve kullandıkları platformlara bakacak olursak; Emrah Ablak oluşturduğu karikafilm formatını kişisel instagram hesabından, Serkan Altuniğne okuyucuları tarafından oldukça sevilen Bobo bant serisini instagram, patreon hesapları ve çevrimiçi dergisinden, Yılmaz Aslantürk uzun yıllardır çizdiği Otisabi öykülerini patreon hesabından, “Kötü Kedi Şerafettinin yaratıcısı Bülent Üstünobjeart çalışmalarını instagram hesabından hayranları ile paylaştı.


Emrah Ablak ‘Gece Treni’ Haziran 2023

Emrah Ablak’ın yanı sıra kadroda Ergün Gündüz, Bülent Arabacıoğlu gibi birçok usta çizer de eserleri ile “Mis” aracılığıyla okurla buluşuyor.

Hakan Karataş • Emrah Ablak • Serdar Akar • Günseli Sepici • Tarık Arıcı • Sadi Tekin • Selin Dönmez Serdar Karataş • Memo Tembelçizer • Betül Yılmaz • Tolga Hırsova • Mert Dolapçıoğlu Utku Yavaşça Yusuf Örs • Zehra Ömeroğlu • Münircan Özdemir • İlke Ekbul • Tan Yücel • Cengiz Üstün • Hakan Tüzün Şengün Başak Çalışır • Bülent Üstün • Elif Nurşad Atalay • Yasemin Ezberci Ömer Göksel • Emre Özbay Sevcan Bekdemir • Eda Oral • Geyik Yavrusu • Muzaffer Gümüşsu Ozan Bilaloğlu • Gökçe Akgül Korgün Akgün İltem Dilek • Serkan Altuniğne • Işılay Türküm Maya Bora • Onurcan Duman • Nehircan Özdemir Özge Şat • Öykü Yüksel • Tolgahan Bayhan Sibel Bozkurt • Bülent Arabacıoğlu • Tunç Topçuoğlu • Göktuğ Zeytçioğlu • Can Baytak • Murat Kalkavan • Yetkin Gülmen • Burak Şentürk • Ergün Gündüz • Ethem Onur Bilgiç • Gökçe Akgül Kubilay Odabaş • Doğa Batır • İrem Büşra Coşkun • Ethem Onur Bilgiç


Emrah Ablak, İstanbul ve Mis Dergi

“Eski tadı kaybetmeden yenisini inşa etmemiz gerekiyor. NFT çabamız da bunun bir sonucu.”

Bir NFT Çizgi Roman Dergisi olarak Mis Dergi

Türkiye’nin popüler çizerleri Mayıs 2022 tarihinde bir dergi çıkardı. Derginin başında uzun yıllardır mizah dergilerinde karikatür ve çizgi öyküler çizen, mizah yazıları kaleme alan Jamal ve Tübitakisimli çizgi serinin ana karakteri Bayram Efendi gibi unutulmaz karakterlerin yaratıcısı usta çizer Emrah Ablak yer aldı. Ablak, 2022 yılında webrazzi isimli web sitesine verdiği röportajda NFT ve basılı medya ile ilgili şu sözleri belirtir: …Eski tadı kaybetmeden yenisini inşa etmemiz gerekiyor. NFT çabamız da bunun bir sonucu…

2022 yılında yayın hayatına başlayan Mis Dergi geleneksel ile moderni, usta çizerler ile genç çizerleri bir araya getirerek son yıllarda kan kaybeden Türkiye dergiciliği için bir umut ışığı olmuştur. Webrazzi’ye verdiği röportajda NFT teknolojisi üzerine “bugün bu gördüğümüz henüz buzdağının görünen kısmı” diyen Emrah Ablak, dergideki diğer çizerler ile birlikte 600 sayfalık bir yenilikçi örnek sunmuştur.

Derginin basılı versiyonu Marmara Çizgi tarafından basıldı. Bu versiyonun geliri derginin masrafları için kullanıldı. ‘Mis’in NFT formatı ise Kanada’da yaşayan NFT grubu olan Pogzi Tech tarafından dijital ortama taşındı. Derginin 1. sayısının 2000 adet çıkan baskısı Cartoon İstanbul sırasında tükenir ve ilk sayının ikinci baskısı hızlı bir şekilde okuyucuyla buluştu. Derginin NFT formatına Mis Dergi web sitesinden ulaşabilirsiniz.

> MİS NFT

Mis Dergi #02

Emrah Ablak ile Gece Treni, Konuk: Bülent Üstün (2024)

Mis Dergi #02

> EMRAH ABLAK

> KARİKAFİLM

MİS DERGİ


Sokakta ve Sinemada ‘Kötü Kedi Şerafettin’

Bülent Üstün, Balat, 2024

KÖTÜ KEDİ ŞERAFETTİN’İN ARKASINDAKİ GÜÇLER

Burcu Baki ile Söyleşi

Kaynak: UP XIV, #13 Nisan 2016 / SUB YAYIN

Ekstrem metalci geçmişini ve serseriliklerini çok iyi bildi­ğimiz, Anima İstanbul emekçisi ve geçtiğimiz Şubat ayın­da gösterime giren Kötü Kedi Şerafettin filminin yardım­cı yönetmenliğini üstlenen Burcu Baki, yoğun temposuna aldırmadan (zaten başka seçeneği yoktu) UP XIV’ün film süreci ve özel hayatına yönelik sorularını cevapladı.

Burcu açıkçası bu film sürecinde uzun süredir seni bir aşağı bir yukarı Kadıköy yokuşlarında inip çıkarken gördükçe sonlara doğru endişelenmeye başlamıştık. Umarız şu an iyisindir. Bu geniş zaman aralığının öze­tini sormak ve senden papara yemek niyetinde değiliz ama az buçuk, bir şeyler merak ediyoruz tabi, kaşıntı­dan olsa gerek. Bu projeye nasıl dahil oldun, neler yap­tın, ne yedin ne içtin biraz anlatabilir misin?

Merhabalar, öncelikle ben projede çalışmaya başlayalı 2 yıl oldu. Filmin süreci ise senaryonun finalize edilmesi ve storyboard çizimlerinin başlamasıyla aşağı yukarı 4 yıl önce başladı diyebiliriz. Anima İstanbul’da yıllardır çalışı­yorum ve çalışanların büyük bir kısmı da arkadaşım. Yıl­lardır beraber çalıştığımız arkadaşım Can Deniz Şahin fil­min uygulayıcı yapımcılığını yapmaya başlayınca; “Kötü Kedi Şerafettin’i yapıyoruz, sensiz olmaz” dedi, böylece ben de çalışmaya başladım. Filmde yardımcı yönetmenlik yap­tım. Filmin her alanında yurtdışındaki örneklerine oran­la az kişi olarak çalıştığımız için, çok yoğun bir çalışma süreci geçirdik. Dolayısıyla size çok yorgun görünmüş olabilirim ama güzel bir yorgunluktu.

Türkiye’de animasyonla alakalı ya çok ilgilenmeyip içine giremediğimizden ya da cidden kayda değer bir şey olmadığından popüler bir olaya rastlayamadık. Olanlara da bakıyorsun, tarih ve ahlak tornasından ge­çirilen ve çeşitli mesajlarla çocuk beyni yıkayan prog­ramlardan ya da yine biz izlemeye kalksak arızaya bağlayacağımız çalışmalardan öteye geçemiyor. Bizce Şerafettin bunlara karşı hem sert bir tokat gibi oldu hem de aslında yapım, içerik, pr, sunum ve gişe anlamında da birçok hususta yeniliğe imza attı ve etki­leri sürecekmiş gibi gözüküyor, ne diyorsun hem içerik hem başka projeler açısından bir başlangıç mıdır bu?

Şerafettin bahsettiğiniz alanların hepsinde bir dönüm noktası oldu. Suratımıza kapanan bir çok kapıyı açacak ve özellikle animasyon yapmak isteyen insanların cesaret­lenmesini sağlayacak. Bu Anima İstanbul için de geçerli, yeni projeler için biz de cesaretlendik ve nasıl ilerlememiz gerektiğini daha iyi biliyoruz artık. Ayrıca bu film yurtdı­şına açılmamız için de bir dönüm noktası olacaktır.

Çizgi Roman Yolculuğu: Bülent Üstün & Kötü Kedi Şerafettin (2016)

Şerafettin filmin başından sonuna bir “sofra” kurmaya çalışıyor aslına bakarsan, her türlü ak­siliğe rağmen o sofraya oturmak, içmek, cigara dönebilmek önemli bir olay ve tabi huzurunda kaç­maması lazım. Bizde de mesela o var, cepte beş kuruş varsa eğer masaya akıtıyoruz, “adap rakı” göndermesinden hareketle çokta o işin adabıyla ilgi­lendiğimiz söylenemez vs. Senin sofra (ya da bar ya da ev her neyse), içki ve Şerafettin üçgenin nasıl peki?

Sofra bizim için bir hayat biçimi. Biz “hadi buluşalım” de­miyoruz, “hadi rakı içelim” diyoruz. Şerafettin’in de böyle bir karakter olması da benimsenmesini, sevilmesini sağla­yan temel noktalardan biri.

90’lı yıllarda doğal olarak (yaşın gereği dersek pot kırmayız umarım) çokça vakit öldürdün. Müzik, kül­tür, yaşam olarak o atmosferden hızla uzaklaşan bir dönemin tam ortasındayız ve Şerafettin tam da bu ga­rip günlerde perdede bizleri karşılıyor. Aynı zamanda şunu görüyorsun, Şero Cihangir’de kendi alanını bi’ anlamda muhafaza etmeyi başarabilmiş ama öte yan­dan gittikçe değişen ve sinsileşen bir kültürle de mü­cadele etmek durumunda kalıyor. Seni bu zaman turu nasıl etkiledi peki?

Genel olarak negatif bir etkisi oldu. 90’lardaki rahat sos­yal hayatımızı özler olduk. Ülkemiz hızla yaşanamayacak bir yer haline geldi. Şero Cihangir’de alanını muhafaza etmeyi başarabilmiş olabilir ama ne yazık ki biz edemedik. Ben de iş dolayısıyla yıllarca Cihangir’de yaşamış biriyim ama bir yerden sonra hızla bozulduğunu görüp ben de kendi mahalleme geri dönüş yaptım. Geçen hafta iş için Taksim çevresi ve Cihangir’deydim. Görsel çirkinlik, in­sanların insanlıktan çıkmış olması, şehrin kötü kokusu ve sürekli sizi paralize eden gürültü, gerçekten de bütün duyularınızla bulunduğunuz ortamdan tiksinmenizi sağ­lıyor. Oldukça üzücü bir zaman turu diyebilirim. En kötü tarafı da bu çirkinliğin bütün ülkeye yayılıyor olması.

Cihangir’de Bir Gece…

Bir önceki sorudan yola çıkalım; Şerafettin ortalama iki ya da üç kuşağın hayatına girdi, kimsenin elinden düşürmediği bir çizgi karakterden, önü alınamayan hat­ta bazen günlük hayatımıza, dilimize, hal ve tavırları­mıza, tişörtlerimize sıçrayan bir fenomene dönüştü. Bu sert ve tavizsiz moruk, punk’ından muhafazakarına ka­dar benimsendi. Herkesi çeken olay neydi bu noktada?

Şerafettin’in her şeye başkaldıran bir karakter olması, herkesi olmasa da birçoğumuzu kendine çekti. İnsanla­rın yapmak isteyip de yapamadıklarını yapan, söylemeye cesaret edemediklerini söyleyebilen serseri bir karakter… Aslında kötü olmasına rağmen filmde de kendini sevdir­meyi başarabiliyor.

Kötü Kedi Şero (Negatif)

> BÜLENT ÜSTÜN

> SAYKO BÜSTÜN

> ACAYİP SAHAF


Un Bad Trip avec Un Duo Fantastique: Eléonore & Kenny

Eléonore & Kenny, 2020

‘Life holds, somewhere, this horrible farce, I believe. And we have to live with it! With all the magic, with the laugh of the madman, with the cruelty and all this terror, and our regrets.’

Eléonore & Kenny are a European art duo who collaborate on art, zines, prints, apparel and a whole lot more. With their aesthetic combining pop art, outsider art and underground comics into something entirely its own – A grotesquerly beautiful hyper colour world, not dissimilar to our own, were mutants and other human-esque figures engage in activities such as watching TV, riding monster trucks, hunting with axes and engorging themselves on bodily delights.Joshua M. Griffiths

Please describe your usual artistic process.

First, Kenny draws one or several very ugly faces. He draws fast, without pre-sketching. Then, together, we invent a world around those ugly faces. Eléonore draws the main part of the background scenery. She draws slowly and sketches everything first. Kenny draws a few others background elements that’ll give a rawer edge. For the last step we decide of a palette and then color simultaneously, nudging a lot.


Appelle-Moi Poésie, Kenny Ozier – Lafontaine – Lèche

Kenny: One day with a friend, we found pistol bullets in the street in Marseille, so we put them in an envelope with a note: “We know where you live” and threw it randomly into a mailbox. Two seconds later, when the giggle was gone, the most Christian guilt seized me, I imagined all the harm I was likely to do, and I couldn’t do anything, impossible to go back!

Life holds, somewhere, this HORRIBLE farce, I believe. And we have to live with it!
With all the magic, with the laugh of the madman, with the cruelty and all this terror, and our regrets.

Who are some of your favorite artists?

Our shared esthetic is built on the influences of many artists: Hergé, Akira Toriyama, Matt Groening, Robert Crumb, Walt Disney and Van Beuren Studios, the 80s punk/underground French scene: Pascal Doury, Bruno Richard, Captain Cavern, Olivia Clavel, Placid, Pierre Ouin, Y5/P5, Stéphane Blanquet, Pakito Bolino, Mattt Konture, most of the artists edited by Le Dernier cri and United Dead Artists (Catherine Ursin, Stéphanie Ssoleil, Evelyne Postic, David Ortsman, Abraham Diaz, Angela Dalinger, Jacques Flechmuller etc.) What inspires me is high intensity, violence, weirdness, magic, oneirism incarnated through the chosen medium.

Crazy Duo Eléonore & Kenny on the Road ! 2022
Entretien réalisé au cours de l’expédition Woinic à Bruxelles en juin 2023.
Voilà contribution à Eléonore et Kenny pour Apprendre à Tuer #2 spécial Noël : La Bataille de Polochon du 24 Décembre.

‘What inspires me is high intensity, violence, weirdness, magic, oneirism incarnated through the chosen medium.’

…and any upcoming projects you would like to mention?

We are working on a comic book called L’amour du risque (a reference to the French name of the TV show Hart to Hart) – Puque flippe un max or Taste for risk  – Puque Is Freaking Out, recounting a librarian’s streak of bad luck.

One day he’s strung by a weird paralysis, one eye opened, the other closed and badly swelling. He develops a paranoid delirium, experiencing the world as if it was out to get him and mixing up reality and imagination more and more.

Eléonore & Kenny, 2023
25 Avril ! Sterput ! Apprendre à tuer !
Elénore with one of her t-shirt designs

Eléonore: Yesterday I had the usual dreadful dream I have a few times a month. In those I have the definite feeling that I smashed/crushed/ran over a small kitten/hamster/chick/duckling/lamb without being absolutely sure. I can’t resolve myself to look under the cushion/bend over too look under the wheels of the car/to open the box I forgot to drill holes in and I go through life burdened by guilt.

Ki ki se cache ? Espionne tes voisins en toutes discrétion munie de cette large revue assez magnifique (plutôt) !

If people wanted to work with you, have a chat or buy some of your art – how should they get in touch and were should they visit?

Our Instagram pages:

eleonore.et.kenny

> APPRENDRE À TUER

Édition Revue d’illustration


The Aither 2021

SOURCE: We Chat With Art Duo Eléonore & Kenny


Shintaro Kago Bokun Tarihini Yazıyor !

kago-shintaro- b
Shintaro Kago

Japonya’da her gün, her çeşit ve renkte milyonlarca manga etrafta uçuşuyor, peki bir zamanlar bizi heyecanlandıran bu durumdan artık sıkıldık mı?! 

Hentai’den, hani şu manga’nın yasadışı -dışkılı, öldürmeli, kusmalı- pornografik tarzından bile mi… İster inanın, ister inanmayın ama neredeyse. Bu alt tür, birkaç senedir canlandırılmayı bekliyor ve bize göre bu ihtiyacı giderecek olan sanatçı Shintaro Kago. Kago, manga’yı kendine özgü tribal deneylere sokuyor. Kendisini kisou mangaka “acayip manga sanatçısı” olarak tanımlıyor ve bir çok alandaki çalışmaları, çizgi romanın yanı sıra bağımsız film yapımcılığı ve oyuncakçılığı da kapsıyor. 

 

kago small
Industrial Revolution and World War, Hollow Press, 2015

Ancak Kago’nun manga eserleri, yaptığı diğer şeylerden çok daha sapkın ve biz de tam bu konuda onunla konuşmak istedik. Tokyo’daki stüdyosunda yaptığımız bu söyleşi yeni çizgi romanı üzerine.

Vice: Eserlerinde çok fazla pislik kullanıyorsun. Çizgi romanlarında ve oyuncaklarında her yerde var bu.
Shintaro Kago: Pislik, hikayelerimde nakarat niyetine kullandığım bir öğe. Bunu işlemeye başladığımda manga dünyasında henüz bunu yapan biri olmadığını farkedip bu temaya eğilmiştim. Ayrıca çizgi romancılar, çalıştıkları dergilerin formatına da uymaya gayret ederler ve o dönem çizdiğim dergilerin çoğu kendine özgü yayınlardı. Pisliğe yönelik şeyler, bok temalı bir manga dergisi için çizmeye başladığımda aklıma geldi. Fakat, dürüst konuşmak gerekirse sürekli bokla ilgili hikayeler bulmak hiç kolay değil, özellikle de aynı zamanda bunları erotikleştirmek.

 

kago_14 b
Shintaro Kago
kago_13 b
Shintaro Kago
kago_31 b
Shintaro Kago
Shintaro Kago (6) a
Shintaro Kago

Dikkat ettiğin herhangi bir asgari koşulun var mı? Mesela çizgi roman başına karşılaman gereken bir bok kotası?

Hayır, sadece bok… Temelde, bu bok ve seks çevresinde gelişen kaç hikaye varyasyonu çıkarabileceğin sorunsalı. Aşırı zor. Aslında ilk iki veya üçüncü çizimden sonra bırakmayı düşündüm. Bok ve seks sadece başlangıç noktaları ve bunları halletmedikçe hikayenin kendisi üzerine düşünmeye bile başlayamıyorsun. Ve ben, ana karakter olarak tatlı genç kızları ön plana çıkarmaya çalışıyorum. Sorun bu, fakat yine de Manga’mın yaygın bir okur kitlesi olduğunu düşünüyorum.

Peki ya senin bu tip şeylere cinsel bir eğilimin var mı?

Hayır, bu tür aktivitelerde bulunmuyorum, fantezim bile değil, sanatımda kullandığım bir tema sadece ama splatter mizahın hastasıyım.

Seks sahneleri çizerken tahrik olmuyor musun? Robert Crumb’ın kendi çizimlerine bakıp otuz bir çektiğini herkes bilir.

Doğrusu seks sahneleri çizmekten pek de tat almıyorum, imkanım olsa uğraşmazdım bile. Ama erotik bir dergi için çalışıyorsanız pek de bir şansın yok. Eğildiğim temalar biraz uç, bu yüzden insanlar özel hayatımda tuhaf şeyler yaptığımı düşünüyorlar oysaki sadece bana sunulan temalar ve ilkeler çerçevesinde sanatını icra etmeye çalışan bir çizgi-romancıyım.

Shintaro Kago (14) b
Shintaro Kago
Shintaro Kago (17) b
Shintaro Kago
Shintaro Kago (18) b
Shintaro Kago

Kendini ‘kisau mangaka’ olarak tanımlamaya ne zaman başladın, nerden çıktı bu?

Birgün öylesine aklıma esti ve kullanmaya başladım, her halde başka biri kullanmıyordur diye düşündüm. Son zamanlarda unvanımı sadece ‘çizgi romancı’dan ‘çizgi romancı artı bir şey’ olarak değiştirip değiştirmeme konusundan düşünüyorum. Çünkü kendinizi sadece çizgi romancı olarak adlandırdığınızda insanlar, sizi sadece bir çizgi romancı zannediyor, bu yüzden farklı bir şey yapmaya başladığınızda ‘Ama sen çizgi romancı değil miydin, nerden çıktı şimdi bu!?’ gibi şeyler düşünüyorlar. Bu yüzden de unvanımda biraz değişiklik yapmam gerekti.

Ama kendini ‘sanatçı’ ilan etmek de istemiyorsun sanırım.

Evet, bir işin sanat eseri, yaratıcısının da sanatçı olup olmadığına izleyicinin karar vermesi gerektiğine inanıyorum. Ayrıca Manga geleneklerinin ötesine nasıl geçebilirim, çizim veya gerçek fotoğraflarla kolaj yaparak manganın gelişmesine nasıl katkıda bulunabilirim diye uzun zamandır düşünüyorum.

Şimdi yaptığın anlamda manga çizmeye ne zaman başladın?

Lise döneminde muhtemelen, Manga kulübündeydim, o zamanlar çizdiğim çoğu şey neredeyse tamamen kara mizahtı ve çok da ciddi şeyler değildi. Fakat aynı sınıfta ciddi vanilla gag çizgi romanları çizen bir çocuk vardı; belki de buna tepki gösterdiğim için tam tersi bir yola girdim.

Bizim için yaptığın çizimlerde sürekli sabit bir boyut ve çerçeve kullanıyorsun, diğer çalışmaların için de bu geçerli, niçin? Günümüzde çoğu manga, çeşitli boyut ve çerçeve şekllerine izin veriyor.

Çünkü her sahneye eşit düzeyde çalışıyorum ve belli bir çerçeveye bilinçsiz bir şekilde ağırlık vermiyorum. Bazen gag’larda kullanabileceğim çerçevelerin sayısını sınırlandırmak en iyisi oluyor, mesela tek çerçeveler veya geleneksel dört çerçeveli çizgi roman stripleri gibi. Sanırım çok ortada olmayı da sevmiyorum ve o şişirilmiş çerçevelerin pazarlamaya yönelik olduğunu düşünüyorum.

kago-shintaro- a
Shintaro Kago

Yeni konular bulmakta zorlandığın oluyor mu?

Evet, eğer yapılan iş bir diziyse, bazen tıkanma yaşanıyor, kaldı ki ben, çoğunlukla sonu olan kısa öyküler çizmekten yanayım. Bu bile bazen zorluyor, eskiden daha kolaydı ama bugünlerde maalesef aklıma hiçbir şey gelmiyor. Geçmişte bir kenara koyduğum şeyleri bile kullandığım oluyor, ayrıca istediğim her şeyi çizmeme izin verecek çok da dergi yok maalesef. Yayın presipleri olan ciddi dergiler için çizdiğim zaman iş daha da zorlaşıyor. Cotton Comic isimli bir erotik manga dergisi benim vahşi hikayelerimle sayfalarında dolaşmama izin verdiklerinde yaşanan bazı tatsızlıklar, gerçekten canımı sıkmıştı. Ama bence bu tür dergilerin nesli tükenmek üzere. Tuhaf erotik dergi Flamingo gibi soft-porn manga dergilerin bile önümüzdeki süreçte çok tutacağını düşünmüyorum. Benim gibi manga sanatçıları için işler daha da zorlaşacak.

Peki ya birisi sana ‘ne istiyorsan çiz’ derse ne yapardın?

Aslında bu daha zor olurdu, çünkü bir yayın için belirli kural ve temalara uymak durumunda olduğunda az çok işin ne yöne doğru gideceğini kestirebiliyorsun. Tamamen özgür olduğunda ise yaratıcılığına garip bir şekilde ket vurulduğunu hissediyorsun. Belli sınır veya kısıtlamalar olduğunda ise ifade alanın zenginleşiyor. Seks sahneleri geniş alan kapladığı için fikirler azaldığında çok işe yarıyor. Sayfaları doldurmam gerektiğinde ve aklıma bir şey gelmediğinde hikayenin orasına burasına sık sık acayip seks sahneleri sokuyorum.

Söyleşi ve fotoğraf: Tomokazu Kosuga / 2 Şubat 2008 vice magazine

Türkçesi: Erman Akçay

for Shintaro Kago books:

Hollow Press