Ennemi Ouvert : Jean Philippe Simonnet

Leader Charismatique Moolinex 2011

“Moolinex … un artiste français dont le vocabulaire visuel semble inépuisable, est sans nul doute l’inconnu le plus accompli présenté par la maison d’édition alternative Le Dernier Cri.(…) Le fait que quelqu’un au talent aussi évident ne soit soutenu que par un tel groupe de renégats est un véritable témoignage de la xénophobie culturelle qui caractérise le monde de l’art.”

Doug Harvey (Artiste, conservateur, écrivain et critique d’art)

L.A. WEEKLY, Los Angeles – Août 2003


On en était là ! 260x195cm Moolinex (2017)

Il y avait quelqu’un qui s’appelait Duralex

Quand Jean-Philippe Simonnet naît à l’art au début des années 1990, le jeu du pseudonyme a saisi toute une génération de créateurs indépendants, croisant la musique, l’illustration, la bande dessinée. Paquito, Fredox, Duralex, après Hergé, Peyo, Moebius… Simonnet devient Moulinex, comme l’entreprise française homonyme, symbole d’un monde industriel dont Simonnet veut s’extraire

A l’évidence aujourd’hui, ce nom dit aussi quelque chose d’une oeuvre à venir, celle d’un artiste qui échappe à toute catégorisation, et transforme – mixe ?

– ce qu’il touche, voit, entend. Avec violence et douceur.

Flow-Pow

En 1992, à Nogent-sur-Marne, Moolinex crée avec un copain un premier fanzine, Flow-Pow, pied-de-nez au Flower Power des hippies. Brandissant le qualificatif de « banlieusard » comme un étendard guerrier, ils imposent à leur fanzine une esthétique Deluxe, un croisement de fanzine punk et des belles couvertures en couleur de Heavy Metal. L’aventure s’arrête assez vite, mais Moolinex est lancé. Il est embauché par la Fanzinothèque de Poitiers comme sérigraphe en 1995, et développe en même temps son propre travail, des dessins édités par Le Dernier Cri, une structure d’édition alternative alors située à Paris.

Comment on fait pour faire des Schtroumpfs toute sa vie ?

Avec des amis (Pierre Druilhe, Guillaume Bouzard et Olivier Besseron), Moolinex produit des scénographies pour des concerts, avec des peintures géantes. Tous les quatre rencontrent à Angoulême la première équipe des Requins Marteaux, Bernard Katou, Guillaume Guerse et Marc Pichelin, et s’installent avec eux en banlieue d’Albi, à Saussenac. En 1996, ils lancent la première revue Ferraille.

Ferraille a vocation à être un « Mickey trash », et Moolinex y inscrit sa série Flip & Flopi, consacrée à deux garnements dont la vie est faite de sexe et de conneries

Son dessin pose les bases d’une nouvelle BD ; les héros ne sont plus dessinés de la même manière d’une case à l’autre, comme chez Disney, Hergé ou Peyo. En changeant son dessin librement, selon le fil de la narration et l’évolution de ses personnages, Moolinex contribue à libérer la BD de la fabrication en série usinée, standardisée. C’est ce chemin que choisissent aussi de prendre d’autres auteurs de la même génération, on pensera à Konture ou Winshluss par exemple.

Moolinex ‘L’Army Secrete’ 2011
Le Danger ‘Le Grand Carnage’Musique : Julien Lepreux, Texte/Chant : Moolinex
Moolinex ‘L’Army Secrete’ 2011

Ne pas gâcher

De retour à Poitiers en 1998, Moolinex déniche « un vieux carnet jaunasse et pourri » dans le hangar du Confort Moderne et commence à y dessiner. C’est le début d’une longue série de carnets, faits la nuit. Ils sont imprimés au fur et à mesure par Le Dernier Cri, de 2000 à 2004, à 400-500 exemplaires. Chaque carnet s’intitule Art pute, terme que Didier Bourgoin définit comme la « narration ludique et cryptée de ses frustrations scolaires et tourments existentiels » . C’est le début, aussi, d’une prise de conscience importante qui oriente toute une partie de la production à venir : en utilisant des supports perdus, Moolinex s’affranchit de sa hantise profonde de « gâcher », héritée des périodes de vaches maigres de son enfance. Anciens livres d’enfants repeints intégralement, supports salis volontairement au café et au tabac…

Et le désir, toujours, de « ne pas avoir de main, de pli », d’échapper à toute forme de normalisation, d’habitude, qui enfermerait le dessin.

« Saint Clair, Saint Patron des brodeurs, protège tes brebis car elles sont tes soumises »

En 2003, Moolinex s’attaque aux canevas. Le canevas, c’est une pratique de loisir populaire avec des motifs gentillets ; Moolinex y injecte des aphorismes politisés, réalisés avec une palette révolutionnaire, rouge et noir : « Une bonne victoire, un bon bain de sang et au lit ! ». Le détournement de canevas n’est pas une pratique nouvelle (on pensera par exemple au Birth Project de Judy Chicago), mais pour Moolinex, il ne s’agit pas tant d’interroger l’inégalité de traitement des hommes et des femmes en matière de création, que de souligner la propension de l’homme à « faire de l’usine quand il est en loisir », tant la technique du point de croix est répétitive et demande le même type de concentration que celle du travail à la chaîne. En 2009, Moolinex expose ces oeuvres au Confort Moderne sous le titre Poing de croix. Il y intègre une nouvelle série de broderies sur tissu blanc, dérivée des napperons d’antan, qu’il pose sur des objets domestiques comme des armes à retardement. Du concentré révolutionnaire et de la provocation sexuelle en kit de décoration kitsch.

La Reponse Liège 2011

Sortir de l’underground

A l’aube des années 2010, Moolinex rencontre l’artiste Aurélie William Levaux, qui l’attire vers la Belgique et l’embarque dans plusieurs aventures dont celle de Johnny Christ et de La Réponse. Une parenthèse de « couple icône », dont Moolinex renaît déterminé à « sortir de l’underground » pour « que les gens voient (ses) travaux ».

Cette envie en croise une autre, celle d’affirmer une oeuvre, de lui donner une place, une durée (« faire du viable »).

Moolinex expérimente avec succès la transposition de ses dessins sur des grands papiers qu’il maroufle sur toile. Les mots claquent comme des slogans, et étrangement, alors que le déploiement des dessins en grand format rend leur dimension provocante encore plus évidente, les peintures de Moolinex se vendent, et une monographie se prépare aux éditions des Requins Marteaux. Quel inculte futur Moolinex nous réserve-t-il donc ?

Camille de Singly (Commissaire d’exposition, historienne et critique d’art ) 2017


Moolinex
Moolinex ‘Carnet Super Alcool’ 2000 / Images: Dominique Laveau 2011
Moolinex ‘Peur De Son Ombre’ 8 couleurs – MadSeries 2019

Moolinex / 195x260cm (2017) au MECA FRAC de nouvelle Aquitaine

INCULTE FUTUR

Moolinex est un ” dégueuleur ” d’images : publicité, mode, musique, rien ne lui échappe, tout est avalé puis régurgité pour nourrir le spectateur d’images fascinantes, le tout avec un humour décapant.

Moulinex à la Galerie Artset, 2016
Moolinex ‘Inculte Futur’ Agence culturelle Dordogne-Périgord, 2018
Moulinex à la Galerie Artset, 2016
Moolinex, 210x40cm (2016)

Le parcours de Moolinex se construit par la recherche et l’expérimentation, un cheminement qui le conduit à une perpétuelle remise en question. La prise de risque est son mot d’ordre, elle est la clef qu’il utilise pour déverrouiller les portes qui cloisonnent les univers de la bande dessinée, de la peinture, de la mode et de l’art contemporain. Il ébauche puis rectifie successivement les contours d’un monde singulier qui appartient à tout un chacun, produisant ainsi une oeuvre à la fois individuelle, collective, naïve, complexe, cruelle, drôle et triste .

A l’origine de son imaginaire il y a les comics. Des auteurs cultes de la scène underground comme Pyon, Paquito Bolino, Pierre La Police et surtout Gary Panter, associés à la fantaisie et la fascination pour la mort de l’iconographie populaire mexicaine. Moolinex est un ” dégueuleur ” d’images : publicité, mode, musique, rien ne lui échappe, tout est avalé puis régurgité pour nourrir le spectateur d’images fascinantes, le tout avec un humour décapant.

Moolinex 2018
Moolinex ‘La Prof De Chatte’ 2017 (peinture sur toile 210x140cm)
Moolinex ‘L’accident bête..’ 195x130cm (2017)

Pas de frontières esthétiques chez Moolinex, pas de techniques préétablies non plus. Tous les médiums et les supports sont bons à prendre : collage, typex, découpage, peinture, dessin, assemblages, canevas, vêtements… sont mis au service d’une iconographie ironique et distanciée. Après La Mauvaise Réputation à Bordeaux, l’exposition “L’Art Pute” de Moolinex fait escale à l’Art’s Factory de Paris proposant dans un foisonnement graphique, un violent tourbillon de sensations.

Florence Beaugier (Commissaire et directrice artistique de la Galerie LMR La Mauvaise Réputation à Bordeaux) 2005


ELEGANT RECORDS / Poitiers, France

AUTRE NOM POUR

MR. MOOLINEX !!

> Le Danger K7 (elegances records) 2014

> Mr Moolinex K7 (elegances records) 2004

Moolinex a beaucoup travaillé avec les Requins Marteaux et dernièrement pour Le Dernier Cri. De ” Flip et Flopi “, garnements à la bêtise lumineuse, à ” Noeud “, recueil d’images à la pesanteur bucolique, il ébauche les contours d’un petit monde singulier, à la fois cruel et faussement naïf (…) derrière une ironie distanciée, transparaît quelque chose de très simple et très drôle. Revue JADE (1997)

2019

Moolinex ‘Peur De Son Ombre’ 8 couleurs – MadSeries 2019

WTF? 49x57cm (2016)

Le porno, d’ailleurs, qu’est ce que ça veut dire ?

L’ordinaire atteint souvent le monumental ; On a tort de penser que l’univers des Comics est une fin en soi, un coffre fort avec des valeurs bien établies.

Benoît Decron, conservateur du patrimoine (Musée Soulage à Rodez et Musée d’Art Moderne et Contemporain MASC aux Sables d’Olonnes) 2013.

J’ai connu Moolinex à l’occasion d’une exposition que j’avais organisée sur le collectif Bazzoka, au musée de l’Abbaye Sainte-Croix, aux Sables d’Olonne. Immédiatement j’ai été fasciné par l’univers de ses carnets Art-Pute : la précision mécaniste, le dessin infantile, la débauche de couleurs, le radicalisme incantatoire des textes, le « je-m’en-foutisme » revendiqué, les crânes, les monstres, l’étalage de la sexualité… Plein d’autres choses singulières, une sorte de bric à brac furieux. Moolinex correspondait à l’idée trop facile du punk tombé dans le chaudron des fanzines. Depuis j’ai vu les grandes sérigraphies du Dernier Cri, des feuilles gouachées, les couvertures de Ferraille, les collaborations avec la Fanzinothèque, un album de pochettes de 45 tours, des tableaux au point de croix (“Nada”) … Moolinex peut tout faire : il est simplement doué. Il m’étonne.

Son épais recueil Hlm, dessiné et peint en 2001à Poitiers, dans son appartement de la Zup, est une somme qu’il fallait un jour éditer en fac-similé. C’est un codex, c’est-à-dire un manuscrit rare et illustré comme celui, antique et mystérieux, des Mayas : une bible régressive, un réjouissant enfer d’images. Hlm en rassemble de partout, de toutes les eaux, dans un désordre relativement cohérent : des personnages par séries, des Freaks, des masques, des machines et des véhicules, des paysages d’usine, des gros plans de corps…C’est contemporain et rigoureusement populaire.

Moolinex ‘Bannière !’ 210x140cm (2018)

La guerre de Moolinex s’impose comme une fête foraine, un carnaval.

Le tout dans un dévergondage de couleurs, criardes ou mièvres que n’auraient pas désavoué les peintres du Blaue Reiter ou de Die Brücke. Mais le négligé de l’ensemble est trompeur. Dans la violence anar, antisociale des carnets de Moolinex, il y a comme une aliénation nécessaire, positive. Il secoue le monde des pauvres et des riches, des crétins satisfaits et des gens de pouvoir, des bons sentiments et de la terreur. Il brouille les codes de l’enfance avec la gouache ou le crayon feutre ; colle et racole avec des juxtapositions peu orthodoxes Il s’amuse par exemple du monde du rock : Devo “Are we not men ?”, les chapeaux des pots de fleurs à l’envers ; Aero Deep Pink Zeppelin, un golem de rock seventies avance pour sortir de la page. Les corps sont infatués, enflés, lourdement sexués : une telle démonstration chancèle au bord de la franche rigolade. Moolinex multiplie la même image, avec des nuances (des dégradations) et l’accompagne de bribes, du texte en caractères bâton ou trash (des ratures, des taches). Les mots deviennent imprécatoires : on les ânonne avec les yeux. C’est du jargon (du même tonneau que celui inventé par Dubuffet). Les néologismes font florès, des titres. Ajoutons-y la science que Moolinex tire de la titraille gore, comme celle des couvertures des fumetti, comme les Diabolik des sœurs Guissani…

Moolinex + Fanzinotheque, Confort Moderne mademoiselle, 218

J’aime Hlm parce qu’on y trouve une inventivité sans frein, un chapelet d’images trempées dans une vulgarité désarmante. Beaucoup d’étudiants d’écoles d’art feraient bien d’y jeter un oeil. C’est décapant. On a parfois le sentiment de se plonger dans un cahier d’écolier avec ses feuilles quadrillées sur lesquelles gravitent des prodiges de foire, des poneys pervers, des pets, des étrons, des créatures lascives… Alfred Jarry et Raymond Roussel y croisent William Burroughs et Goldorak dans un Prisunic. Le porno, d’ailleurs, qu’est ce que ça veut dire ?

Moolinex fait l’apologie d’une chaussette à carreaux multicolores. L’ordinaire atteint souvent le monumental ; On a tort de penser que l’univers des Comics est une fin en soi, un coffre fort avec des valeurs bien établies. Parce que nous baignons dans le mass média, la réclame… Hlm ouvre à tous vents.

Moolinex

scelle dans l’œuvre de Moolinex une littéralité naïve, au cœur d’un empêchement fondamental. Poignant, au-delà de la dérision.

Quelques exemples. Je retrouve: du jeu avec les cartes du Mille bornes avec « Roucmoute », « Bouboule », de la sémantique routière déstabilisée par des mots ; des masques concentriques avec des bouches tordues et baveuses, des yeux inquiétants, comme ces dieux en colère du panthéon chinois ; des soldats qui marchent dare dare dans des villes stéréotypées, grand corps médaillés et petites têtes (bonjour l’Homme qui marche de Malevitch) ; des tanks, jouets,qui sillonnent ces mêmes villes comme à la parade. La guerre de Moolinex s’impose comme une fête foraine, un carnaval. J’y trouve aussi des cheminées et des toits d’usines avec des patrons géants comme des bêtes d’Apocalypse : le réalisme social et fantastique, en noir et blanc, du génial graveur Frans Masereel est ici involontairement rappelé. Les personnages de Moolinex exhibent leurs tares, leurs dégénérescences, comme caricatures du Poor Richard (Nixon) réalisées en 1970 par le peintre Philip Guston revenu de tout: tête de fesses, tête de couilles, membres tronqués ou interminables… un barnum de chairs qui nous stupéfie et nous fait rire à la fois. On pourrait multiplier les descriptions tant les images dans ce Hlm, ces visions chargées de mort, de sexualité, de hargne, d’enfance ou de franche gaudriole font sens. Moolinex, mélancolique se dessine à sa table de travail inspiré par un ange du bizarre, collé dans son dos. Sa table est encombrée de mille objets. C’est grave ?

A la fin, j’aime tout particulièrement l’association énergique d’une phrase, page de gauche “J’aime les gens morts”, associée, page de droite, à une gouache d’un chopper/vélo d’enfant avec son petit drapeau . Comme quoi tout est là, dans ce carambolage, et scelle dans l’œuvre de Moolinex une littéralité naïve, au cœur d’un empêchement fondamental. Poignant, au-delà de la dérision.

Moolinex

LDC Editions

Elegances Records

Galerie Arts Factory


MoOLINEX : LES ENFANTS SONT DES GENS MECHANTS

Moolinex ‘L’Army Secrete’ 2011

Teaser grandeur nature d’une monographie à paraître dans les toutes prochaines semaines aux éditions Les Requins Marteaux, l’exposition “Inculte Futur” propose sur les quatre niveaux de la Galerie Arts Factory, un subversif état des lieux dédié à la production d’un artiste hors norme.

Insoumis avant l’heure, Jean-Philippe Simonnet n’est pas né dans la rue, mais à Nogent en 1966. Vous le connaissez mieux sous le nom de Moolinex, tant il écume depuis le début des années 90 la scène artistique française; du circuit alternatif aux lieux institutionnels les plus exigeants.

Moolinex, Detail 2018
Moolinex ‘L’Army Secrete’ 2011 / Detail, 2018

« En tant de paix la chair à canon brûle des voitures »

Plasticien iconoclaste, il se frotte avec un humour revendicatif à toutes les matières, à toutes les formes, se remettant perpétuellement en question pour déverrouiller les portes qui cloisonnent bande dessinée, culture populaire et art contemporain.

Réunissant un impressionnant ensemble de peintures récentes autour d’une sélection d’oeuvres emblématiques, “Inculte Futur” explore ainsi 25 ans de créativité sans filtre, au service d’une propagande maison.

Entre regard désabusé sur les modèles de pensée dominants et la misère sociale qui en découle inévitablement, Moolinex ne nous promet clairement pas des lendemains qui chantent.

Avec un sens bienveillant de la provocation, son programme à base de slogans définitifs nous prépare néanmoins à affronter – sourire (jaune) au bord des lèvres – l’inéluctable effondrement d’un système à bout de souffle.

Moolinex ‘L’Army Secrete’ performance 2011
Moolinex ‘L’Army Secrete’ performance 2011
Moolinex ‘L’Army Secrete’ performance 2011

Camille de Singly, commissaire de la première mouture de l’exposition présentée cet automne dans le cadre de la manifestation “L’art est ouvert” en Dordogne, revient sur quelques balises d’un parcours déjà bien rempli :

Quand Jean-Philippe Simonnet naît à l’art au début des années 1990, le jeu du pseudo- nyme a saisi toute une génération de créateurs indépendants, croisant la musique, l’illustra- tion, la bande dessinée. Pakito Bolino, Fredox, Kerozen, Duralex, après Kiki et Loulou Picasso, Captain Cavern ou Placid et Muzo … Simonnet devient Moulinex* , comme l’entreprise française homonyme, symbole d’un monde industriel dont Simonnet veut s’extraire.

A l’évidence aujourd’hui, ce nom dit aussi quelque chose d’une œuvre à venir, celle d’un artiste qui échappe à toute catégorisation, et transforme – mixe ? – ce qu’il touche, voit, entend. Avec violence et douceur.

Moolinex 2018
Moolinex ‘Carnet HLM’ 2001 (Part 1/2) 2011
Moolinex 2018
Moolinex

MOOLINEX – LDC

Ne vous inquiétez pas mon ami, vous pouvez acheter des artefacts Moolinex sur LDC

> MoOLINEX DC Specials


Moolinex
Moolinex ‘Carnet HLM’ 2001 (Part 2/2) 2011
Moolinex

En 1992, à Nogent-sur-Marne, Moolinex crée avec un copain un premier fanzine, Flow-Pow, pied-de-nez au Flower Power des hippies.

Brandissant le qualificatif de “banlieusard” comme un étendard guerrier, ils imposent à leur fanzine une esthétique “deluxe”, un croisement de fanzine punk et des belles couvertures en couleur de Métal Hurlant.

L’aventure s’arrête assez vite, mais Moolinex est lancé. Il est embauché par la Fanzinothèque de Poitiers comme sérigraphe en 1995, et développe en même temps son propre travail, des dessins édités par Le Dernier Cri, structure d’édition alternative alors située à Paris.

Avec des amis (Pierre Druilhe, Guillaume Bouzard et Olivier Besseron), Moolinex produit des scénographies pour des concerts, à base de peintures géantes. Tous les quatre rencontrent à Angoulême la première équipe des Requins Marteaux, Bernard Katou, Guillaume Guerse et Marc Pichelin, et s’installent avec eux en banlieue d’Albi, à Saussenac.

En 1996, ils lancent la première formule de la revue Ferraille qui se donne pour vocation d’être un “Mickey trash”, et Moolinex y inscrit sa série Flip & Flopi consacrée à deux garnements dont la vie est faite de sexe et de conneries. Son dessin pose les bases d’une nouvelle BD; les héros ne sont plus dessinés de la même manière d’une case à l’autre.

En changeant son dessin librement, selon le fil de la narration et l’évolution de ses person- nages, Moolinex contribue à libérer la BD de la fabrication en série usinée, standardisée. C’est ce chemin que choisissent aussi de prendre d’autres auteurs de la même génération, on pense notamment à Matt Konture ou Winshluss.

De retour à Poitiers en 1998, Moolinex déniche “un vieux carnet jaunasse et pourri” dans le hangar du Confort Moderne et commence à y dessiner. C’est le début d’une longue série de carnets, faits la nuit. Ils sont imprimés au fur et à mesure par Le Dernier Cri, de 2000 à 2004, à 400-500 exemplaires. 

Chaque carnet s’intitule Art Pute, terme que Didier Bourgoin définit comme la “narration ludi- que et cryptée de ses frustrations scolaires et tourments existentiels”. C’est le début, aussi, d’une prise de conscience importante qui oriente toute une partie de la production à venir : en utilisant des supports perdus, Moolinex s’affranchit de sa hantise profonde de “gâcher”, héritée des périodes de vaches maigres de son enfance.

Anciens livres d’enfants repeints intégralement, supports salis volontairement au café et au tabac… Et le désir, toujours, de “ne pas avoir de main, de pli, d’échapper à toute forme de normalisation, d’habitude, qui enfermerait le dessin”.

En 2003, Moolinex s’attaque au canevas; une pratique de loisir populaire avec des motifs gentillets. Moolinex y injecte des aphorismes politisés, réalisés avec une agressive palette rouge et noir : “Une bonne victoire, un bon bain de sang et au lit !”.

Le détournement de canevas n’est pas une pratique nouvelle, mais pour Moolinex, il ne s’agit pas tant d’interroger l’inégalité de traitement des hommes et des femmes en matière de création, que de souligner la propension de l’homme à “faire de l’usine quand il est en loisir”, tant la technique du point de croix est répétitive et demande le même type de concentration que celle du travail à la chaîne.

En 2009, Moolinex expose ces oeuvres au Confort Moderne sous le titre Poing de croix. Il y intègre une nouvelle série de broderies sur tissu blanc, dérivée des napperons d’antan, qu’il pose sur des objets domestiques comme des armes à retardement. Du concentré révolution- naire et de la provocation sexuelle en kit de décoration kitsch.

Moolinex

A l’aube des années 2010, Moolinex rencontre l’artiste Aurélie William Levaux, qui l’attire vers la Belgique et l’embarque dans plusieurs aventures dont celle de Johnny Christ et de La Réponse.

Une parenthèse de “couple icône”, qui explose lors de l’exposition Notoriété Discrète en 2015, dont Moolinex renaît déterminé à “sortir de l’underground pour que les gens voient (ses) travaux”. Cette envie en croise une autre, celle d’affirmer une œuvre, de lui donner une place, une durée … “faire du viable”.

Source: Camille de Singly / ACTUART 2018


Atelier St Jean Moolinex 2016

Refusant une conception du monde où il a d’un côté les bons et de l’autre les méchants, ils concluent que « le con est international » et que «  c’est tant mieux ».

PERSEPOLIS

Dans le triomphe que connaît actuellement Persepolis en salle, nous devons signaler le numéro spécial des Inrockuptibles qui ont confié leur rédaction en chef aux cinéastes primés à Cannes. Cela donne un éditorial musclé de Marjane Satrapi et Vincent Paronnaud où ils récusent le terme « inepte » de « choc des cultures » et font l’éloge des différences (lui, un Français, elle, une Iranienne) qui ont servi à nourrir leur processus créatif. Refusant une conception du monde où il a d’un côté les bons et de l’autre les méchants, ils concluent que « le con est international » et que «  c’est tant mieux ».

Dans le commentaire de l’actualité, Marjane marque sa solidarité pour le groupe de 8 historiens qui ont démissionné le 18 mai dernier du comité d’histoire de la Cité nationale de l’histoire de l’immigration. Elle ajoute « Si je devais aujourd’hui trouver refuge en France, je ne le pourrais sûrement plus, je n’aurais pas fait partie des immigrés choisis, car après tout, je ne suis pas une scientifique, ni une chercheuse du CNRS. »

Dans les autres rubriques, on a droit à un trombinoscope de tous les collaborateurs du film, à une rencontre avec des designers iraniens exilés en France, à un reportage sur un clip de la Fédération internationale des droits de l’homme diffusé en préambule de Persepolis, un portrait de Moolinex, un auteur de BD décoiffant publié aux Requins Marteaux, et une story plutôt bien vue de la BD indépendante par Joseph Ghosn dans laquelle le sieur Winshluss (le pseudo qu’utilise le co-réalisateur de Persepolis Vincent Paronnaud quand il dessine des bandes dessinées) et le groupe du magazine Ferraille sont salués comme il se doit. Le tout avec la pertinence et l’impertinence qui sont la marque des Inrocks.

Resource: ACTUA BD 2007


Moolinex 2019
Moolinex ‘ L’anus d’acier’ 2018 (195x130cm)
Moolinex 2019
Moolinex 2018

Futuristic Leader Moolinex (Photo by Théo Lopez)

A l’avant garde

MoOLINEX

Alors d’après notre agenda, Moolinex vient de dropper ses valises chez Arts Factory! L’occasion de saisir l’ampleur des dégâts occasionnés sur la planète Dessinator par ce dingo touche à tout depuis qu’il officie dans le monde alternatif, qui pioche dans la BD, les fanzines, le rock, le tatouage et la broderie pour façonner un univers explosif de couleurs, de formes et d’insultes, baptisé du doux nom de « art pute ».

Royal et rebelle, Moolinex n’a pas adopté son patronyme au hasard. Le propos est clair : il s’agit de passer la culture pop à la moulinette de l’imagination et du comics, de réduire l’art en bouillie, de mixer les courants, les tendances, les brises artistiques de tous horizons pour donner de la vie, du rythme et en cadence, bordel !!!

Irrespectueux, impertinent, ce sale gosse s’amuse avec malice de notre monde, étalant son cynisme de voyou aristocrate sur le papier, la toile, les blousons, la peau ou le tissu. Capable d’aligner ses punchlines punk à longueur de strip, il peut aussi les appliquer précieusement sur un canevas à froufrou en point de croix délicatement bleuté mais tout aussi grossier.

Chiottes ou selle de mobylette, écussons crades et naïfs, chiffons peints, quand Moolinex ne détourne pas la pub et les pochettes d’albums célèbres, il se lâche sur le textile, et fait rire plus qu’il ne courrouce, tant il déborde de vie et de nonchalance avec sa posture néo loubard assumée. Polymorphe et réactif, il ne se laisse enfermer dans aucune case, et c’est ce qui l’identifie aux yeux du monde.

La source: theartchemists.com 2018


Images : Dominique Laveau / Archipel à capella, dans la crypte de la basilique Saint-Eutrope de Saintes. Mars 2013.
Moolinex

Moolinex at Galerie Artset, 2016
Moolinex (Detail)

MoOLINEX

An Avangard

It’s an opportunity to see the extent of the damage done to the Dessinator planet by this jack-of-all-trades since his days in the alternative world, who draws on comics, fanzines, rock, tattooing and embroidery to fashion an explosive universe of colors, shapes and insults, baptized with the sweet name of “art pute”.

Royal and rebellious, Moolinex didn’t adopt its name at random. The aim is clear: to put pop culture through the mill of imagination and comics, to reduce art to a pulp, to mix currents, trends and artistic breezes from all horizons to give life, rhythm and cadence, damn it!

Disrespectful, impertinent, this brat mischievously pokes fun at our world, displaying his aristocratic rogue cynicism on paper, canvas, jackets, skin or fabric. Able to line up his punk punchlines at strip length, he can also apply them preciously to a frilly canvas in delicately bluish but equally coarse cross-stitch.

Toilets or moped saddles, dirty and naive badges, painted rags – when Moolinex isn’t hijacking advertising and famous album covers, he’s letting loose on textiles, and making people laugh more than he incensed, so full of life and nonchalance is he, with his assumed neo loubard posture. Polymorphic and reactive, he doesn’t let himself be pigeonholed, and that’s what identifies him to the world. (source: theartchemists.com)


Moolinex at Galerie Artset, 2016 
Moolinex 2017
Moolinex at Galerie Artset, 2016
Moolinex at Galerie Artset, 2016

Detail

MoOLINEX

Bibliographie

Ultra futur (ed.Le dernier Cri) 2022
Born freak (ed.La Fanzinotheque) 2019
Inculte futur (ed.Les requins Marteaux) 2018
El vaginodrama del horor (ed.Le dernier cri) 2016
Tattootoo (ed.Cornélius) 2015
L’Army Secrète (ed.Fremok) 2014
Tampons box 4 (ed. Boucherie Atelier Moderne) 2014
Tampons box 3 (ed. Boucherie Atelier Moderne) 2014
Tampons box 2 (ed. Boucherie Atelier Moderne) 2014
Tampons box 1 (ed. Boucherie Atelier Moderne) 2014
The model (ed. Boucherie Atelier Moderne) 2014
La question (ed. Superloto) 2014
HLM (ed. l’association) 2013
Sergent coloriage (ed. United dead artiste) 2012
Johnnychrist avec Aurélie William Levaux (ed. Atrabile) 2012
C’était ça où… avec Aurélie William Levaux (ed. Le dernier cri) 2012
Flip & Flopi l’intégrale (ed. Les requins marteaux) 2011
Super 45 (ed. Les requins marteaux) 2010
Deeli Moodi (ed. Le dernier cri) 2008
Cahier de dessins contemporains (ed. Arts factory) 2008
Super merde (ed. Le dernier cri) 2008
AP carnet deluxe (ed. Le derniers cri) 2005
AP carnet N°5 (ed. Le dernier cri) 2004
AP carnet N°4 (ed. Le dernier cri) 2002
AP carnet N°3 (ed. Le dernier cri) 2002
AP carnet N°2 (ed. Le dernier cri) 2001
Mario carnet (ed. Le dernier cri) 2001
AP carnet N°1 (ed. Le dernier cri) 2000
Flip & Flopi N°3,5 (ed. Un seul but le but) 1999
Nœuds (ed. Le dernier cri) 1999
Ump ! (ed. Les requins marteaux) 1998
Flip & Flopi N°1,2,3 (ed. Les requins marteaux) 1997

graphzines.net > moolinex


> moolinex

Et plus si affinités

artpute.over-blog.com

Galerie Arts Factory


A Signal from Outer Space: Pembe Panzer

Pembe Panzer Gizem Yılmaz 

Bizlere dayatılan ‘başarı toplumu’nun özgüvenimizi yerle bir eden ‘ilerici’, istilacı yaklaşımına ve aydınlanma geleneğinin iç karartıcı mükemmelik yanılsamasına boyun eğmeyen çoğunluğun ezici gücüne karşı azınlığın coşkusundan yana olmak, dayanışmayı, gerektiğinde tek başına direnmeyi bilmek ve tüm bunları gerçekleştirmek adına bir savaş makinesine dönüşmek.

  • Deleuze ve Guattari’ nin ‘Bin Yayla’sından bir kavram.
  • Panzer’in oluş sebebi. Estetik ve politik bir muhalefet biçimi.
  • Devlet Aygıtı’nın karşısında bulunan, ona ait olmayan şey.
  • İhtimalleri çoğaltarak genişleten ve dönüşümü mümkün kılan bir araç.
  • Değişim için saf potansiyel.
  • İhtimalleri kapatmak ve sınırlamak isteyen devlet aygıtının ele geçirmeye çalıştığı bir oluş.
  • Devletin, kapitalizmin, totaliter sistemlerin ruhu yoktur. Bu sistemlerin kendilerine uyarlama yoluyla çeşitli topluluklarla değiş tokuşa soktukları yeni bir araç.
  • Savaş makinesi gibi soyut ve yoruma açık bu kavramı okumalar ve yanlış okumalarla kendince yeniden yorumlama potansiyeli.
  • Beklenmedikliği, Çoğulluğu, ilhamı, yaratıcılığı, coşkuyu içeren ue teşvik eden bir versiyonu Pembe Panzer olarak kurgulamak.
  • Askeri savaş makinesi panzeri punk pembesiyle boyayan bir neşe.
  • Baskıcı egemen güçlerin hayatlarımıza sızan görünmez elleriyle, patriyarkanın cinsel dışavurumların tüm renklerini solduran kötü niyetli politikalarıyla, bizlere dayatılan ‘başarı toplumu’nun özgüvenimizi yerle bir eden ‘ilerici’, istilacı yaklaşımına ve aydınlanma geleneğinin iç karartıcı mükemmelik yanılsamasına boyun eğmeyen çoğunluğun ezici gücüne karşı azınlığın coşkusundan yana olmak, dayanışmayı, gerektiğinde tek başına direnmeyi bilmek ve tüm bunları gerçekleştirmek adına bir savaş makinesine dönüşmek.

İlk Zamanlar, Kadıköy Karga, 2024

NEW MODEL ARRIVED


İlk Zamanlar, Kadıköy Karga, 2024

İLK ZAMANLAR

New Single Arrived !!

İLK ZAMANLAR ‘HATA’

Vox by Panzer / Engineering by Dülger


Pink Panzer Gizem Yılmaz & Dülger

> PINK PANZER

> İLK ZAMANLAR


Istanbul Underground Apokalypse Culture 2030 (Arz-ı Mev’ûd)

Je Cru X Büstün, İstanbul 2024

Durumların İnşası ve Uluslar Arası Sitüasyonist Eğilimin Örgütlenme ve Eylem Koşulları Hakkında Rapor

Guy Debord, Haziran 1957 / Türkçeleştiren: Tunç Olcay

Modern Kültürde Devrim ve Karşı-devrim

Kültür içerisinde paralel iki karşı-devrimci ve kafa karıştırıcı strateji bulunmaktadır: Yeni değerlerin kısmen asimilasyonu ve kasti biçimde kültür karşıtı olan, sanayi imkanlarıyla kolaylaştırılmış üretimler (romanlar, filmler). İkinci bahsettiğimiz, Gençlerin okulda ve ailede başlayan aptallaştırılma sürecinin doğal bir devamıdır.

Her şeyden önce, bizler dünyanın değişmesi gerektiğini düşünüyoruz. İçinde hapsolduğumuz bu toplum ve yaşam için en özgürleştirici değişimi istiyor ve bu değişimin uygun eylemlerle mümkün kılınabileceğini biliyoruz.

Belli başlı bazı eylem yöntemlerinin kullanımı ve kültür ve gelenekler çerçevesinde çok daha rahat tanınabilen, ancak aynı zamanda tüm devrimci değişikliklerle karşılıklı ilişki içerisinde uygulanabilecek yeni yöntemlerin keşfi ile özel olarak ilgileniyoruz.

Bir toplumun “kültürü”, hem o toplumun yaşamı düzenleme yöntemlerini gözler önüne serer, hem de önceden biçimlendirir. Çağımızın en karakteristik özelliği, devrimci politik eylemin, dünyanın artık daha nitelikli biçimde örgütlenmesini gerektiren modern üretim olanaklarının gelişimini yakalayamamasıdır.

Yeni üretim gücünün akılcı bir biçimde yönetilmesi ve yeni bir medeniyetin inşasına dair küresel çapta yaşanan problemi her geçen yıl daha net biçimde görebildiğimiz çok önemli bir tarihsel kriz sürecinden geçiyoruz. Buna rağmen ekonomik sömürü altyapısının yıkılması önkoşuluna dayalı uluslar arası işçi-sınıfı hareketi, sadece birkaç kısmi yerel başarı elde edebilmiştir. Kapitalizm, bir yandan çeşitli reformist taktiklerle sınıf karşıtlıklarının üzerini örtüp işçi sınıfı liderliklerinin yozlaşmasından faydalanırken, öte yandan da yeni mücadele biçimleri (devletin ekonomiye müdahalesi, tüketim sektörünün genişlemesi, faşist hükümetler) icat etmiştir. Bu sayede, ileri derecede sanayileşmiş ülkelerin büyük çoğunluğunda eski toplumsal ilişkileri muhafaza etmiş ve sosyalist toplumu vazgeçilmez maddi temelinden yoksun bırakmayı başarmıştır. Öte yandan, son on yılda emperyalizme karşı en doğrudan ve en kapsamlı mücadeleyi sergileyen az gelişmiş ya da sömürgeleştirilmiş ülkeler, önemli zaferler elde etmeye başlamıştır. Bu zaferler kapitalist ekonominin çelişkilerini şiddetlendirmektedir ve (özellikle Çin devriminde görüldüğü üzere) devrimci hareketin topyekûn yenilenmesine katkıda bulunabilir. Bu tip bir yenilenme, kendini kapitalist ya da antikapitalist ülkeler dahilindeki reformlarla kısıtlamamalı, her yerdeki iktidar sorununa işaret eden çatışmalar geliştirmelidir.


One-man surrealist punk sound Bunu Sen İstedin, displays a naive but equally violent humorous. (2022)

Gerileme dönemindeki burjuvazinin çelişkilerinden biri, düşünsel veya sanatsal yaratımın soyut ilkelerine saygı gösterirken, fiili yaratımlara ilk etapta direnç göstermesi ve ardından zamanla onları sömürmesidir..

Modern kültürün parçalanışı, ideolojik mücadele düzleminde, bu kaotik uzlaşmazlık krizinin sonucudur. Şekillenmekte olan yeni arzular, çarpık biçimlerde sunuluyorlar:  Günümüz kaynakları bu arzuların yerine getirilmesini sağlayabilir, ancak anakronik bir ekonomik yapı bu kaynakları böyle bir amaca ulaşabilecek biçimde geliştirememektedir. Öte yandan yönetici sınıfın ideolojisi de tutarlığını tamamen yitirmiştir, çünkü bu ideolojinin birbirini izleyen dünya görüşleri değerini yitirmiştir. (bu değersizleşme, yönetici sınıfı tarihsel bir belirsizliğe ve kararsızlığa itmiştir) Çünkü, birbiriyle çelişen birçok gerici ideoloji (örn. hıristiyanlık ve sosyal demokrasi) birlikte var olmaktadır. Çünkü, bazı yabancı medeniyetlerin ancak yakın zamanda değeri anlaşılan bazı özellikleri günümüz Batı kültürüyle iç içe geçmiştir. İşte bu sebeple yönetici sınıf ideolojisinin esas amacı, bu kafa karışıklığını sürdürmektir.

Kültür içerisinde paralel iki karşı-devrimci ve kafa karıştırıcı strateji bulunmaktadır: Yeni değerlerin kısmen asimilasyonu ve kasti biçimde kültür karşıtı olan, sanayi imkanlarıyla kolaylaştırılmış üretimler (romanlar, filmler). İkinci bahsettiğimiz, Gençlerin okulda ve ailede başlayan aptallaştırılma sürecinin doğal bir devamıdır. Hakim ideoloji, yıkıcı keşiflerin önemsizleştirilip kısırlaştırılması ve ardından güvenli bir biçimde gösterileştirilmesiyle doğrudan ilgileniyor. Hatta yıkıcı bireylerden bile faydalanmayı başarıyor: Ölümlerinin ardından veya henüz hala hayattalarken yapıtlarını çarpıtıyor, yaygın ideolojik kafa karışıklığından faydalanıp onları kolaylıkla ulaşabilecekleri gizemlerle uyuşturuyor.

Gerileme dönemindeki burjuvazinin çelişkilerinden biri, düşünsel veya sanatsal yaratımın soyut ilkelerine saygı gösterirken, fiili yaratımlara ilk etapta direnç göstermesi ve ardından zamanla onları sömürmesidir.

Bunun nedeni, eleştirelliği ve deneysel araştırmayı bir azınlık içinde belli bir ölçüde muhafaza etme gereksinimi duyarken, aynı zamanda bu etkinliği dar kapsamlı bölümlere ayrılmış faydacı disiplinlere yönlendirip bütünsel bir eleştiri ve denemeden kaçınmaya özen göstermesidir. Kültür alanında burjuvazi, çağımızda kendisi için tehlikeli olan yenilik hevesini saptırarak bazı kafa karıştırıcı, değersizleştirilmiş ve zararsız yenilik biçimlerine yöneltmeye çabalar. Avangart eğilimler, kültürel faaliyeti denetimi altında tutan ticari mekanizmalar vasıtasıyla toplumun desteğini alabilecekleri kesimlerinden koparılır –genel toplumsal koşullardan ötürü bu kesimler zaten sınırlıdır. Bu eğilimin tanınırlık kazanan bireyleri, çeşitli şeylerden feragat etmeleri şartıyla kendine has bireyler olarak kabul edilirler: Buradaki temel nokta, kapsamlı bir karşı çıkıştan uzaklaşılarak farklı yorumlara açık, bölük pörçük eserlerin kabullenilmesidir. İşte, son tahlilde daima burjuvazi tarafından tanımlanıp manipüle edilen “avangart” terimine güvenilmez ve gülünç bir yön kazandıran şey tam da budur.

İma ettiği militan yönüyle kolektif avangart kavramı, eş zamanlı olarak hem kültürde tutarlı bir devrimci program gereksinime, hem de böyle bir programın gelişmesini engelleyen kuvvetlere karşı mücadele edilmesini gerektiren tarihsel koşulların son dönemdeki bir ürünüdür. Bu gibi gruplar faaliyet alanlarını, aslında devrimci siyasetin yarattığı belli bazı örgütsel yöntemlere aktarmaya yönlendirildiler ve böylece eylemleri siyasal eleştiriyle birtakım bağlantılar kurulmaksızın anlaşılamaz hâle geldi. Bu açıdan baktığımızda, fütürizm ile başlayıp Dadacılık ve sürrealizm ile devam ederek 1945 sonrası oluşumlara kadar uzanan dönemde, dikkate şayan bir ilerleme yaşanmıştır. Ancak, bu aşamaların her birinde aynı temelden değişim arzusunun olduğu ve gerçek dünyayı derinden değiştirmede yetersiz kalındığı vakit savunmacı bir tutumla başarısızlığı aşikar, son derece öğretisel konumlara geri çekilmeye giden hızlı bir çözülmenin yaşandığı gözlenebilir.

Etkisi I. Dünya Savaşı’nın hemen öncesinde İtalya’nın dışına yayılan fütürizm, çok sayıda biçimsel yenilik getiren, edebiyatı ve sanatları devrimcileştiren bir tutum benimsemişti. Ancak mekanik ilerleme kavramının aşırı basitleştirilmiş bir uygulanmasına dayanıyordu. Fütürizmin çocuksu teknolojik iyimserliği, onu besleyen burjuva öforisi dönemiyle birlikte kaybolup gitti. İtalyan füturizmi, zamanına ilişkin daha bütüncül bir teorik bakışa asla erişemeden milliyetçilikten faşizme doğru ilerleyerek çöktü.

Göçmenlerin ve I. Dünya Savaşı’ndan kaçanların Zürih ve New York’da başlattıkları Dada, iflası bütün çıplaklığıyla gözler önüne serilen burjuva toplumunun bütün değerlerinin reddedilmesini söylüyordu. Almanya ve Fransa’daki şiddetli tezahürleri esasen sanat ve edebiyatın belli bazı davranış biçimlerine (kasten salakça gösteriler, konuşmalar ve gezintiler) doğru tahrip edilmesini amaçlıyordu. Tarihsel rolü, geleneksel kültür anlayışına ölümcül bir darbe indirmiş olmasıdır. Dadacılığın hızla dağılması, tümüyle olumsuz tanımının kaçınılmaz bir sonucuydu. Bununla birlikte dada ruhu kendinden sonraki hareketlerin tümünü etkiledi; Gelecekteki herhangi bir yapıcı konum, çürümüş üstyapıların tekrarını dayatan toplumsal koşullar var olduğu sürece (ki bu koşullar entelektüel açıdan açıkça suçlu ilan edilmiştir) dadacı türde olumsuz bir yön içermek zorundadır.

Fransa’da dadacı harekete katılmış olan sürrealizmin kurucuları, hem ayaklanma ruhunu hem de dadanın ifade ettiği geleneksel iletişim araçlarının aşırı ölçüde değer yitirmesini temel alan yapıcı bir eylem alanı tanımlamaya çabaladılar. Freudyen psikolojinin şairane bir pratiğiyle işe başlayan sürrealizm, keşfettiği yöntemleri resme, sinemaya ve günlük yaşamın bazı alanlarına taşıdı ve etkisi, daha dağınık biçimlerde çok daha geniş bir alana yayıldı. Böyle bir mizaca sahip olan bu teşebbüste önemli olan şey, onun bütünüyle veya görece doğru olup olmaması değil, belli bir süreliğine çağın arzularına katalizörlük etmeyi başarıp başarmadığıdır. İdealizmin dağılmasının ve diyalektik materyalizme doğru bir yönelme anının izini taşıyan sürrealizmin ilerleme dönemi, 1930’dan kısa bir süre sonra yavaşlamaya başlasa da yıkılışı ancak II. Dünya Savaşı’nın ertesinde belirgin hâle geldi. O zamana kadar sürrealizm çok sayıda ülkeye yayılmıştı. Aynı zamanda katılığı abartılmaması gereken ve sıklıkla ticari kaygılarla yumuşatılan, ancak yine de burjuvazinin kafa karıştırıcı mekanizmalarıyla mücadelede etkin olabilen bir disiplini harekete geçirdi.

Arzu ve sürprizin egemenliğini savunarak yeni bir yaşam tarzı öneren sürrealist program, sanıldığından çok daha zengin yapıcı olanaklara sahiptir. Sürrealizmin kapsamındaki darlık, büyük ölçüde amaçlarını gerçekleştirecek maddi araçların yokluğundan kaynaklanıyordu. Ancak, başlangıçtaki taraftarlarının spiritüalizm saflarına geçmesi ve her şeyden önemlisi de daha sonraki üyelerinin vasatlığı, bizi sürrealist teorinin başarısız gelişmesinin sebeplerini bizzat bu teorinin köklerinde aramaya mecbur bırakıyor.

*COOL COLE, 2024, Karaköy

“Bilinçli olan ne varsa giderek yıpranır. Bilinçdışı olan ise hiç değişmeden kalır. Ancak bir kere serbest bırakıldığında harap olup gitmeyecek midir?”

Sürrealizmin kökenindeki hata, bilinçdışı imgelemin sonsuz ölçüde zengin olduğu fikridir. Sürrealizmin ideolojik başarısızlığı, gerek bilinçdışının yaşamın nihayet keşfedilen temel kuvveti olduğu inancından, gerekse sürrealistlerin, fikirler tarihini aşırı basit bir perspektifle gözden geçirip düzeltmekle yetinmenin ötesine geçmemelerinden kaynaklanıyordu. Bugün biliyoruz ki bilinçdışı imgelem zayıftır, otomatik yazma tekdüzedir, sözde “garip” ve “şok edici” sürrealist eserlerin o şatafatlı üslubu o kadar şaşırtıcı olmaktan çıkmıştır. Bu tahayyül stiline gösterilen biçimsel bağlılık, modern imgelem koşullarının tam zıttına, yani geleneksel gizliciliğe (okültizm) dönülmesine yol açar. Sürrealizmin bilinçdışına ilişkin hipotezine ne ölçüde bağlı kaldığı ikinci kuşak sürrealistlerin kalkıştıkları teorik sorgulamalarda doğrudan görülebilir: Calas ve Mabille, her şeyi sürrealist bilinçdışı pratiğinin birbirini takip eden iki unsuruyla ilişkilendirir: Bunların ilki psikanaliz, ikincisi kozmik etkilerdir. Bilinçdışının rolünün keşfedilmesi gerçekten de bir sürprizdi ve bir yenilikti. Ancak geleceğin sürprizlerinin ve yeniliklerinin bir yasası değildi. Freud da sonunda bunu keşfetmiş ve şöyle yazmıştı: “Bilinçli olan ne varsa giderek yıpranır. Bilinçdışı olan ise hiç değişmeden kalır. Ancak bir kere serbest bırakıldığında harap olup gitmeyecek midir?”

On the Passage of a few People through a Rather Brief Moment in Time: The Situationist International 1956-1972

Gerçeklik ve eskimiş olsa da hala gayretle açığa vurulan değerler arasındaki çatışmanın saçmalık noktasına geldiği, görünüşte akıl dışı olan bir topluma karşı çıkan sürrealizm, bu toplumun yüzeysel olarak bakıldığında mantıklı sayılabilecek değerlerini yıkmak için akıl dışı olandan yararlandı.

Toplumun ideolojisinin en modern tarafının, katı bir sahte değerler hiyerarşini terk etmesi ve sürrealizmin kalıntıları da dahil olmak üzere akıl dışı olanı açıkça kullanması, sürrealizmin başarısında büyük bir rol oynadı. Burjuvazi, her şeyden önce, yeni bir devrimci düşüncenin ortaya çıkışını engellemek zorundadır. Bu sebeple burjuvazi, sürrealizmin tehlikelerinin farkındaydı. Onu sıradan estetik ticaretin bir parçası hâline getirdiği günümüzde, insanları sürrealizmin geçmişte mümkün olan en radikal ve rahatsız edici hareket olduğuna inandırmak istiyor. Dolayısıyla, bir yandan bir tür sürrealizm nostaljisi besleyerek, herhangi bir cüretkar yeni girişimi sürrealizmin bir çeşit tekrarı olarak gösterip otomatikman hasıraltı ediyor ve bu girişimleri, yeniden gündeme getirilmesi mümkün olmayan, kaçınılmaz bir yenilginin tekrar sahnelenmesi düşüncesiyle itibarsızlaştırıyor. Hıristiyan toplumun ötekileştiriciliğine tepki gösterilmesi, bazı insanları ilkel toplumların tamamen akıl dışı ötekileştiriciliğine hayranlık duymaya itiyor. Ancak, bizim geriye değil, ileri gitmemiz gerekiyor. Dünyayı daha rasyonelleştirmeliyiz. Onu daha heyecan verici, etkileyici ve doyurucu kılmak için atılması gereken ilk adım budur.


Gökhan Gençay ‘Beyin ve Omurilik Cerrahisi’ İstanbul, 2024

Albemuth Özgür Radyo’nun Konukları:

GÖKHAN GENÇAY & FEYYAZ YAMAN

> KÖTÜ ÇOCUK


Maltepe Underground
CÜRÜM & DEBBOY (Sticker)
Bahariye
Kadıköy
Bahariye
Kadıköy
Bülent Üstün ve Obje Art (Anıl Yurdakul, 2022)
Bahariye
Kadıköy

Green Anarchy sayı #8, Maltepe Sahil, 2024

Ted Kaczynski > Yaralanacağı Yerden Vur


RGA, Darağaç, İzmir, 2019 (Posterized)

Üç kadından (Rikid, Owl ve Hemon) oluşan RGA ekibi, Türkiye’nin batısından İzmir kentinden geliyorlar. Urban Art Paris olarak dünyanın dört bir yanındaki kadın grafiti sanatçılarıyla röportajlarımıza devam ediyoruz ve onlarla tanışmaya gidiyoruz.

RGA EKİBİ İLE TÜRKİYE’DE BULUŞMA

RENCONTRE AVEC LE CREW RGA EN TURQUIE #3

LADY K / URBAN ART CREW / TEMMUZ 2020

Lady K: Nasıl bir araya geldiniz?

Aynı şehirde resim yapıyorduk ve arkadaşlığımız böyle başladı. Zamanla aramızdaki uyumu hayatta tutmak amacıyla bu ekibi kurmaya karar verdik. Owl karakter çiziyor, Hemon kaligrafi yapıyor, Rikid ise bir vandal.

Ne kadar zamandır çalışıyorsunuz? Sık sık birlikte grafiti yapar mısınız?

Bireysel olarak uzun zamandır, ancak ekip olarak üç yıldır aktifiz ve programlarımıza bağlı olarak mümkün olduğunca birlikte boyamaya gayret ediyoruz. Ancak bir araya gelemediğimiz zamanlarda bu bizi çalışmaktan alıkoymuyor.

Neden RGA’yı seçtiniz? Bu ne anlama geliyor?

RGA‘yı Riot Grrrl Attack’ın kısaltması olarak işliyoruz. Grafitilerimiz ilk bakışta buna atıfta bulunmasa da bir şekilde bunun bize uyduğunu düşünüyor ve 90’ların Riot Grrrl Hareketi’ni sahipleniyoruz.

Bizlere biraz bu hareketten bahsedebilir misiniz?

Riot Grrrl Hareketi 90’lar ve 2000’lerde sanatta erkek egemenliğine karşı bir hareket olarak başlıyor; en şamatalı dönemi geçmişte kalsa da halen bu ifadeyi kullanan ve tepkisini göstermekten korkmayan pek çok sanatçı var. Biz de toplumu, sanatçıları, insanları özgürlüğü için mücadele etmeye davet ediyoruz.

RGA 2018

Kadına yönelik şiddet, saldırı ve cinayetlerin artması hepimizi çılgına çevirse de bu haksızlığa karşı artık birlikte durmamız gerektiğinin bilincindeyiz. Gerek ülkemizde gerekse dünyanın farklı bölgelerinde savunmasız kesime yapılan haksızlıkları yakından takip ediyor ve herkesin özgürce yaşayabileceği daha iyi bir dünya umut ediyor, bunun için mücadele ediyoruz.

Yaşadığınız şehirde ve daha genel anlamda Türkiye’de kadınların durumu nasıl?

Sınır bölgelerinde, komşu ülkelerde yaşanan savaşların, ekonomik krizin ve siyasetin baskısını hissettiğimiz bir sürece maruz kaldık. Dolayısıyla herkes bu atmosferden kendince zarar gördü ancak son zamanlarda kadın özgürlüğü lehine olumlu gelişmeler yaşanıyor. Bu durum bizi de etkiliyor. Kadına yönelik şiddet, saldırı ve cinayetlerin artması hepimizi çılgına çevirse de bu haksızlığa karşı artık birlikte durmamız gerektiğinin bilincindeyiz. Gerek ülkemizde gerekse dünyanın farklı bölgelerinde savunmasız kesime yapılan haksızlıkları yakından takip ediyor ve herkesin özgürce yaşayabileceği daha iyi bir dünya umut ediyor, bunun için mücadele ediyoruz.

RGA 2021 İzmir

Bireysel çalışmalarımızın yanı sıra, birlikte daha güçlü ve aktif hale geldik. Farklı tarzlarımızın olması zamanla çok farklı işlerin ortaya çıkmasına da vesile oldu.

İnsanların RGA’ya tepkisi nasıl?

Semtimizde oldukça aktif olduğumuz için insanlar genellikle bizi tanıyor. Çoğu zaman geceleri ve hatta erken saatlere kadar resim yapıyoruz. Buradaki insanlar eskiden bizim erkek olduğumuzu düşünürlerdi çünkü toplum suç olarak gördüğü eylemleri genellikle erkeklerden bekliyor, biz de grafitilerimizle onların bu yükünü azaltıyoruz.

Semtimizde oldukça aktif olduğumuz için insanlar genellikle bizi tanıyor. Çoğu zaman geceleri ve hatta erken saatlere kadar resim yapıyoruz. Buradaki insanlar eskiden bizim erkek olduğumuzu düşünürlerdi ve de kıskanırlardı.

Maskülen bir sanat sahnesinde kadın olmak nasıl bir duygu?

Maalesef bu soruyu çok fazla insandan çok sık duyuyoruz. Biz buranın sadece birine ya da diğerine ayrılmış bir ortam olduğunu düşünmüyoruz. Hepimiz bu işin içindeyiz, hepsi bu.

Türkiye’de grafiti sahnesi daha çok nerelerde şekilleniyor?

Türkiye’de graffitinin en aktif olduğu şehir İstanbul. Bizim geldiğimiz İzmir ise ikinci sırada, çok aktif bir sahne olmasa da İzmir’de de bir çok yetenekli sanatçı var.

RGA’nın İstanbul Karga Art’daki ‘Dar’ etkiliği sonrasında hazırladığı video.

Yaşadığımız hayatlardan ve renklerinden ilham alıyoruz…

Tarzınızı oluştururken nelere dikkat ediyorsunuz?

Yasal olup olmaması fark yaratıyor. Eskizden çalışıyor olsak bile tipografiyi değiştirmek ve yüzeye uyarlamak zorunda kalabiliyoruz (illegal olduğunda). Eğer yasal olarak ya da önceden belirlenmiş bir duvarı boyuyorsak, harflerin uyarlanabilirliğine, akışına, renkleri nasıl kullanacağımıza ve göz alıcı olup olmadığına dikkat ediyoruz.

Herhangi bir projeniz var mı?

Ekip olarak her yerde resim yapmaya devam etmek dışında bir planımız yok. Bireysel olarak graffiti üzerine kitaplar, fanzinler yayınlamak ve kendi galerilerimizi açmak gibi farklı projelerimiz var elbette ama en önemli şey yurtdışına açılmak. Sadece şehrimizde ve ülkemizde kalmak istemiyoruz. Seyahat etmek ve dünyanın her yerinde grafiti yapmak istiyoruz.

Resource: LADY K / RENCONTRE AVEC LE CREW RGA EN TURQUIE #3 / URBAN ART CREW 2020

RGA & AGLY, Kadıköy 2024

> RGA CREW


Kültürel Eleştiri Olarak Oyun Alanı

Aldo van Eyck ve Oyun Alanı Olarak Kent*

Merijn Oudenampsen / Skopbülten, Çeviri: Oktay Turan

Oyun alanları izole mimari müdahaleler değildi. Bir şekilde güçlü bir sentez, modernizmin yoğun ateş altında olduğu fakat postmodern dönemin genel hayal kırıklığının henüz görünürde olmadığı bu ilginç zaman aralığında son avangardlar arasında yankı bulan ilginç bazı motiflerin anafikri olarak işlev gördü. Kendi içinde, bir oyun alanı sevimli ve birbiriyle çelişmeyen bir girişim olarak görülebilir; fakat zamanında kültürel eleştirinin kristalleşme noktası olarak işlev görmüştür.

1949 yılında, van Eyck kısa süreli ancak etkili bir avangard sanat hareketi olan CoBrA grubunun Amsterdam Stedelijk Müzesi’ndeki ilk sergisine ev sahipliği yaptı. CoBrA grubu ilhamını kısmen çocuk çizimlerinden alıyordu. Modern kurallarla bozulmamış olan çocuk hayal gücünün doğallığının, insanın “ürkütücü bir yapaylık, yalanlar ve çoraklık atmosferinde” yaşadığı bir toplumda ayrıcalıklı gerçeklik konumlarından biri olduğuna inanıyorlardı. Van Eyck ile CoBrA hareketi üyeleri arasındaki yakın ilişki, oyun alanı konusundaki ilk ilham kaynağının CoBrA olduğu tezini güçlendirmektedir. “Çocuğun temel yoldaşı olan sanatçıya olan ilgi her zaman aşırıdır. Sanatçının işlevi çok dekoratiftir,” diyordu van Eyck, 1956 yılında Dubrovnik’te düzenlenen 10. CIAM konferansında. CoBrA grubu, kurulduktan üç sene sonra dağıldı ancak üyeleri Constant Niewenhuys ve Asger Jorn 1958 yılında Sitüasyonist Enternasyonal’in kurucuları olarak tekrar sahneye çıktılar.

Bu bağlamda oyun olgusu da sembolik bir önem kazandı. 1938 yılında Hollandalı tarihçi Johan Huizinga Homo Ludens’i yazdı. Kitap, kültürde oyun unsurunun tarihsel önemi üzerineydi. Constant Niewenhuys bu fikri şehircilik üzerine geliştirdiği eleştiriye temel aldı. Aldo van Eyck gibi o da savaş-sonrası dönemin işlevselci mimarlığını kıyasıya eleştiriyordu. Guy Debord ile birlikte, kitlesel bir yaratıcılığa sahip bir toplumun gelişini ilan eden Üniter Şehircilik metninin ilk taslağını kaleme aldı. Constant, makineleşme sayesinde endüstriyel toplumun geleneksel çalışan insanı olan homo faber’in yerini, post-endüstriyel dönemde oynayan yaratıcı insan homo ludens’in alacağını öngörüyordu. Sitüasyonistler bu oyun unsurunu, temel olgularından birini geliştirmek için kullandılar. Debord’un belirttiği gibi, “[Ç]alışmanın ezici gerçekliği ile karşılaştırıldığında marjinal bir mevcudiyete sahip olan oyun bu nedenle hayal ürünü olarak görülür. Fakat sitüasyonistlerin görevi tam da oyunla ilgili olasılıkların hazırlanmasıdır.” 68 ayaklanmalarında düşünceleri önemli bir rol oynayan sitüasyonistler oyun unsurunu modern kapitalizme ve modern mimarlığa karşı isyan amaçlı yıkıcı bir stratejiye dönüştürdüler; Le Corbusier’nin otoriter mimarlığı bir tür faşizm olarak resmediliyordu. Psikocoğrafya ve ünlü dérive eylemi ile odağı, van Eyck’ın mekân ve durum üzerine yaptığı vurguya paralel olarak “sokaklar, binalar, işletmeler” üçlüsünden” “insanların kentte ve biraraya getirdikleri psişik ortamlarda nasıl yaşadıkları sorunsalı”na çevirdiler.

Sitüasyonistlerden ayrıldıktan sonra Constant  Hollanda’da ’68 ruhu kapsamında önemli rol oynadı. Ünlü ütopik çalışması Yeni Babil’de (van Eyck model yapımında kendisine yardım etmiştir aslında), Constant yaratıcı bir toplumun gelişi için apaçık bir metafor yaratmıştı. Kitlesel yaratıcılıkla ilgili görüşlerinin 60’ların gençlik hareketlerinde gerçekleştiğine şahit olmuş, fikirleri Hollandalı Yippiler –Provo– tarafından benimsenmiş, neşe ve sonsuz provokasyon 1950’ler Hollanda’sındaki otoriter ruhu dize getirmiştir. (Kaynak: skopbülten)


On the Passage of a few People through a Rather Brief Moment in Time: The Situationist International 1956-1972

Karga Kadıköy, 2024

FEMİNİST MANİFESTO

D -A- R

Var olduğumuz alanlarda bize imzalatılan tüm toplumsal sözleşmeleri yırtıp atıyoruz. Üretimlerimiz entelektüel kalıpların içine girmek için değil bize dayatılan tüm kalıpları yıkmak için. Söyleyecek sözümüz var, anlatacak yollarımızı hep birlikte arıyoruz. Sanatı öfkemizi, neşemizi, sevincimizi, dayanışmamızı ifade eden bir dil olarak kullanıyoruz. 42 sanatçının parçası olduğu sergide her karşılaştığımız yerde diyalog kurmak için yeni bir yer bulabilmenin umudu ve heyecanını taşıyoruz.

Bu dilde kimi zaman hep beraber susuyoruz kimi zamansa çığlıklarımızdan rahatsız olanlar sağır olana kadar bağıracak yerler arıyoruz; bizimle yolu kesişen herkesi bir arada olmaya ve bir diyalog alanı oluşturmaya, tartışmaya davet ediyoruz.

Beril Acar’dan karşı konulmaz bir teklif…
Kadıköy, Karga Art’da düzenlenen DAR sergisinden görüntüler.
Beril Acar ‘Self Love’ 2024

> BERİL ACAR


MAR ON ACTION !!
Zeynep Mar, Harikalar Diyarında / Detay: İnsan Kederinin Çöpcüsü
BLOOD PAINTING !!
Zeynep Mar ‘İnsan Kederinin Çöpcüsü’ 50 X 40 cm. kagit uzerine akrilik, kurukalem ve kan, 2024

> ZEYNEP MAR


Ezgi Lemur ‘Hi Baby, Welcome to Life!’ 2024

> EZGİ LEMUR


Zezeah ‘CARBON’ 2024

> ZEZ EAH


Nurbanu Kılıçer

> NURBANU KILIÇER


Karga Kadıköy, 2024 (Photo by Irmak Erdemli)

Zemini altından alınan, alanları daraltılan, hakları ve yaşam alanları gasp edilen herkesi dayanışmaya ve kendi alanımızı kurmaya davet ediyoruz!

Sergi, söyleşi ve performanslar ile karşılaşma alanlarımızı genişletmek için sabırsızlanıyoruz. Sistemin ve endüstrinin içinde bizi şekillendirmeye çalışanlara karşı bir arada direniyoruz. Varlığımız kimlik siyasetinin ötesindedir, sınıf ve toplum mücadelesidir. Bu mücadelede deneyimlerimizi, üretimlerimizi ve öfkemizi paylaşmak için sabırsızlanıyoruz.


22-24 Eylül 2023

22-24 Eylül tarihleri arasında Kadıköy Yoğurtçu Parkı’nda gerçekleşen Kadıköy Çizgi Festivali’ni her yaştan katılımcı büyük bir ilgiyle karşıladı.

Festivalde canlı çizimler, çizerlerin yer aldığı söyleşiler, film gösterimi ve imza günler gerçekleşiyor. Üç gün sürecek olan festival çeşitli etkinliklere ev sahipliği yapıyor. Etkinlik alanında kurulan stantlarda çizgi roman, karikatür dergileri ve ürünleri yer alıyor. Değerli karikatür evi öğretmenleri, illüstratörler, çizgi romancılar ve her kuşaktan bağımsız çizerlerin eserleri etkinlikte yer alıyor. Aynı zamanda gençlere de yer veren etkinlik Maltepe Üniversitesi Çizgi Film ve Animasyon Bölümü öğrencilerinin hünerlerini bizlerle buluşturuyor.


Seran Akyazıcı ‘Belalım Fanzin’ Kadıköy Çizgi Festivali, 2023, Yoğurtçu Parkı
‘Belalım Fanzin’ Kadıköy Çizgi Festivali, 2023, Yoğurtçu Parkı
‘Belalım Fanzin’ Kadıköy Çizgi Festivali, 2023, Yoğurtçu Parkı

> BELALIM FANZİN


Riso Comic’ten Alp İz ve Zübeyde Nur Seçen, Kadıköy Çizgi Festivali, 2023, Yoğurtçu Parkı
Riso Comic, Kadıköy Çizgi Festivali, 2023, Yoğurtçu Parkı

> RISO COMIC


Festivalde yer alan mezat programı ile nadir bulunan çizimler ve karikatürler açık artırma ile satıldı. Etkinlikte aynı zamanda Haziran ayında kaybettiğimiz çizer Kaan Ertem’in çizimlerinin bulunduğu bir sergi yer aldı. Değerli çizer Kaan Ertem anısına düzenlenen sergi katılımcılar tarafından oldukça dikkat çekti.Etkinlikte çocuklar da unutulmadı. Çocuk yayınevi stantları ve çocuklar için düzenlenen atölyeler de festival kapsamında yer aldı. Doğa ve çizgilerin bir araya geldiği etkinlikte renkli görüntüler ortaya çıktı. Birbirinden yetenekli onlarca kişinin ev sahipliği yaptığı etkinliğe katılım artarak devam ediyor.(Kaynak: İstanbulsanat)


Canlandıranlar: Tolgahan Bayhan, Arkada: Ege Avcı, Kadıköy Çizgi Festivali, 2024
Memo Tembelçizer – Maşhina 0002 – Çizgi Roman, Mizah Dergileri

> TOLGAHAN BAYHAN / MAŞİNA

Alt Kültür / Sanat / Tasarım / Müzik


Bahariye
Bostancı

STATİK: Dj Mahmut & Turbo ‘Bitsin Artık’ 2005
+90 bu hafta kamerasını grafiticilere ve sokak sanatçılarına çevirdi. (2020)
Gazete Kasaba 201?
Mastika Aka Ocboz ‘5 Ayrı Madde’ Altın Vuruş Compilation, 2000
Selamünaleyküm
Dj Mahmut ‘Turkish Rap Mixtape!’ 1999
Sinsi Düşman Turbo
TURBO^S2K 2023
Maltepe Drama Köprüsü (2024)

Ecotone 2021

Inverted Spectrum Records, kargArt ve Tayfun Polat işbirliğiyle 27-28 Nisan’da düzenlenecek Yeraltı 9000 etkinliği öncesi, döneme tanıklık etmiş konuklarla…

Aleyküm selâm !!

TYLER DURDEN YAŞIYOR!