Onun için Luigi’nin eylemi hepsini korkutuyor. Velhasıl, mesele tek bir CEO’nun suikaste uğraması değil, yükselen yeni bir başkaldırı zihniyetinin açıkça görülür olması ve toplum nezdinde yayılması.
-Gökhan GençayA.K.A. ‘G.Killa’
Luigi Mangione, bir militan değildir. Nitekim ilgi alanlarından çoğu ılımlı olarak tanımlanabilecek konseptlere sahiptir. Şintoizme de, bebek fillere de, popçu Charli XCX’e de (hatta yakalandığında onu kelepçeleyip emniyet binasına götüren polislere arabada Charli XCX’i çalıp çalamayacaklarını bile sormuş) aynı oranda ilgi gösteren, ABD’nin ayrıcalıklı orta-üst sınıfına mensup bir gençtir.
Politik açıdan da kafası ziyadesiyle karışıktır. Unabomber’ın manifestosunu da hayranlıkla okumuştur, X platformunda “Fight Club”a atıfta bulunan mesajlar da kaleme almıştır, Alt-Right’ın sahiplendiği birtakım isimlerin konuşmalarını da övmüştür. Joe Rogan’ı beğendiğini bile açıkça belirtmekten çekinmemiştir.
Lakin, işte bu çocuk, içinde yaşadığımız dünyada sürüp giden adaletsizlere, acılara tepkisiz kalmamış, kapıldığı büyük öfkenin hangi hedefe yönelmesi gerektiğini belirlemiş ve kimseye sırtını yaslamadan, herhangi bir politik veya lojistik destek almadan kendi başına eyleme geçmiştir.
Hollywood what you gonna do?
Küresel egemenleri ürküten de tastamam budur. Onlar dünyanın kendi belirledikleri kutuplaşmalar ekseninde bölündüğüne, herkesin bu bölünmede kendince yer tuttuğuna inanmak istiyorlar. Çünkü işlerine gelen, yönetebilecekleri krizlere neden olanlar onlar! Muktedirler Demokratlar ve Cumhuriyetçiler ya da AKP’liler ve CHP’liler üzerinden saflaşma yaşansın istiyorlar. Fakat, artık bunların çok dışında bir kutuplaşma yeryüzünde hâkim: Sistemi destekleyenler ve sistem karşıtları! İşte Luigi bu saflaşmanın aktif bir öznesi olarak sisteme karşı eyleme geçti.
Onun için Luigi’nin eylemi hepsini korkutuyor. Velhasıl, mesele tek bir CEO’nun suikaste uğraması değil, yükselen yeni bir başkaldırı zihniyetinin açıkça görülür olması ve toplum nezdinde yayılması. Asıl bu gerçekten korkuyorlar. İşte bu nedenle bugün ABD’de yediden yetmişe, binlerce insan Luigi’ye sempati duyuyor, onun fotoğraflarının basıldığı tişörtlerle sokakta dolaşıyor, savunma avukatına para yardımı yapmak için sıraya giriyor.
Evet, zamanın ruhu artık yeni bir isyan dalgasının yükselişini işaret ediyor ve bu alıştığınız türde siyaseten sınırları çizilmiş, bilindik kodlarla okunabilecek bir eğilim değil ve tam da bu yüzden egemenler için çok ama çok tehlikeli!
Yaşadığınız topraklar, ormanları katleden, suyu ve havayı kirleten ve besin kaynaklarınızı zehirleyen yaratıklar tarafından işgal edilseydi, direnir miydiniz?
END:CIV; kültürümüzün sistematik şiddete ve çevresel sömürüye olan bağımlılığını inceliyor ve sonuçta zehirlenen tabiatı ve savaş bunalımındaki ulusları derinlemesine araştırıyor. Derrick Jensen‘in Endgame (Oyun Sonu) adlı kitabından esinlenen END:CIV izleyiciye şu soruyu soruyor: “Yaşadığınız topraklar, ormanları kesen, suyu ve havayı kirleten ve besin kaynaklarınızı zehirleyen yaratıklar tarafından işgal edilseydi, direnir miydiniz?”…
End:Civ ‘Resist Or Die’ (2011)
Uygarlıkların çökmelerinin altında yatan nedenleri genellikle kaynakların aşırı kullanımına dayanır. Bunu yazarken, dünya ekonomik kaos, petrolün zirvesi, iklim değişikliği, çevresel yıkım ve politik karışıklıkla sendeliyor. Hergün, manşetler skandal hikayelerini ve kamu güvensizliğini temcit pilavı gibi ısıtıp ısıtıp önümüze koyuyor. Şu anki küresel sistemin sonuna dair öfkeli taleplerde bulunmamız gerekmiyor – çünkü çok yakında çökecek gibi görünüyor. Ancak, en çok hasar görmüş yerlerde bile cesaret, merhamet ve özgecilik eylemleri kaynıyor. Savaş ve baskının ağır etkilerine maruz kalmış insanların dirençliliğini ve ilerleyen krizle yüzleşmek için öne atılanların kahramanlıklarını belgeleyerek, END:CIV bu herşeyi tüketen çılgınlığın dışında makul bir geleceğe ışık tutar. Jensen’in anlatımı ile desteklenmiş film bizleri bu toprakları gerçekten seviyorsak eyleme geçmeye çağırıyor. Film, küresel ekonomik sistemin çözümlemesini yapmak için müziği, arşivsel metrajı, hareketli grafikleri, animasyonu, güldürüyü ve hicvi de kullanarak enerjik bir tempoda ilerliyor. END:CIV, Jensen’in şiirsel ve sezgisel yaklaşımıyla örtüşen birinci elden fedakarlık ve kahramanlık hikayelerini dikkatle ve duygusal olarak heyecanla yansıtıyor. Taşrada çekilmiş ekran görüntüleri korkunç ama olağan yıkımın traşlama kanıtının yanısıra kesici doğal güzelliğin perde arkasını gözler önüne seriyor.
“Diren ya da Öl!”
Türkçeleştiren: Sosyal Savaş
End:Civ ‘Resist Or Die’ (2011)
Si votre patrie était envahie par des extraterrestres qui abattaient les forêts, empoisonnaient l’eau et l’air et contaminaient l’approvisionnement alimentaire, résisteriez-vous ?
END:CIV examine la dépendance de notre culture à la violence systématique et à l’exploitation de l’environnement, et sonde l’épidémie résultante de paysages empoisonnés et de nations sous le choc. Basé en partie sur Endgame, le best-seller de Derrick Jensen, END:CIV demande : « Si votre patrie était envahie par des extraterrestres qui abattaient les forêts, empoisonnaient l’eau et l’air et contaminaient l’approvisionnement alimentaire, résisteriez-vous ? ”
Les causes sous-jacentes à l’effondrement des civilisations sont généralement attribuées à la surexploitation des ressources. Au moment où nous écrivons ces lignes, le monde est sous le choc du chaos économique, du pic pétrolier, du changement climatique, de la dégradation de l’environnement et des troubles politiques. Chaque jour, les gros titres ressassent des histoires de scandale et de trahison de la confiance du public. Nous n’avons pas à faire des demandes indignées pour la fin du système mondial actuel – il semble déjà en train de s’effondrer.
Mais les actes de courage, de compassion et d’altruisme abondent, même dans les endroits les plus endommagés. En documentant la résilience des personnes les plus durement touchées par la guerre et la répression, et l’héroïsme de ceux qui se présentent pour affronter la crise de front, END:CIV éclaire un moyen de sortir de cette folie dévorante et vers un avenir plus sain.
Soutenu par le récit de Jensen, le film nous appelle à agir comme si nous aimions vraiment cette terre. Le film voyage à un rythme effréné, utilisant de la musique, des images d’archives, des graphiques animés, de l’animation, du slapstick et de la satire pour déconstruire le système économique mondial, alors même qu’il implose autour de nous. END:CIV illustre des histoires à la première personne de sacrifice et d’héroïsme avec des images intenses et chargées d’émotion qui correspondent à l’approche poétique et intuitive de Jensen. Les scènes tournées dans l’arrière-pays offrent des intermèdes d’une beauté naturelle à couper le souffle aux côtés de preuves évidentes de destructions horribles mais banales.
END:CIV propose des entretiens avec Paul Watson, Waziyatawin, Gord Hill, Michael Becker, Peter Gelderloos, Lierre Keith, James Howard Kunstler, Stephanie McMillan, Qwatsinas, Rod Coronado, John Zerzan et bien d’autres.
End:Civ ‘Resist Or Die’ (2011)
Wenn Ihr Heimatland von Außerirdischen überfallen würde, die die Wälder abholzen, das Wasser und die Luft vergiften und die Nahrungsversorgung verseuchen, würden Sie Widerstand leisten?
END:CIV examines our culture’s addiction to systematic violence and environmental exploitation, and probes the resulting epidemic of poisoned landscapes and shell-shocked nations. Based in part on Endgame, the best-selling book by Derrick Jensen, END:CIV asks: “If your homeland was invaded by aliens who cut down the forests, poisoned the water and air, and contaminated the food supply, would you resist?”
The causes underlying the collapse of civilizations are usually traced to overuse of resources. As we write this, the world is reeling from economic chaos, peak oil, climate change, environmental degradation, and political turmoil. Every day, the headlines re-hash stories of scandal and betrayal of the public trust. We don’t have to make outraged demands for the end of the current global system — it seems to be coming apart already.
But acts of courage, compassion and altruism abound, even in the most damaged places. By documenting the resilience of the people hit hardest by war and repression, and the heroism of those coming forward to confront the crisis head-on, END:CIV illuminates a way out of this all-consuming madness and into a saner future.
Backed by Jensen’s narrative, the film calls on us to act as if we truly love this land. The film trips along at a brisk pace, using music, archival footage, motion graphics, animation, slapstick and satire to deconstruct the global economic system, even as it implodes around us. END:CIV illustrates first-person stories of sacrifice and heroism with intense, emotionally-charged images that match Jensen’s poetic and intuitive approach. Scenes shot in the back country provide interludes of breathtaking natural beauty alongside clearcut evidence of horrific but commonplace destruction.
END:CIV features interviews with Paul Watson, Waziyatawin, Gord Hill, Michael Becker, Peter Gelderloos, Lierre Keith, James Howard Kunstler, Stephanie McMillan, Qwatsinas, Rod Coronado, John Zerzan and more.
Un maroilles d’inepties acrimonieuses plante une chimère dans mon oreille tandis que je chorégraphie nos asphyxies sur l’opacité d’épouvantables sonorités
Il y a ce hideux cheptel de suffocations et d’étranglements qui tord mon être en biais et je nous envoûte de perlimpinpin hystérique pour nous préserver de ces marais insondables de l’immobilité
Bientôt je surgirai de l’habitacle de nos vengeances comme une agression lardée d’extériorités naïves pour faire de nos apitoiements une amplification de brûlures taboues.
LeS GodeMicHés Du CieL / Création visuelle et musicale by Potier (2025)
J’eucuménise nos salissures de goujaterie en explorant toute la vaginité des pourritures ergonomiques qui nous fellationnent en morceaux d’inaptitude fluo-pop
Un blockhaus de passions impossibles a poussé dans les limbes de mon Satan abdominale et des larves partouzardes viennent se laver le ventre dans mon cerveau qui digère le Golgotha des utérus-cercueils qui nous ont projeté dans les nuits nécrophages de l’acte anatomique
Le seul oeil qui me reste se gonfle de petites apocalypses pour scruter l’évidence tranchante de ma disparition prochaine dans les chaos onctueux de l’atome.
Michaël Potier, collage, 2023
Michaël Potier, collage, 2023
Inépuisé par mes branlettes de chevalerie chinoise je m’insinue entre les craquèlements de mon cadavre empourpré de désobéissance bleue et d’aubades sacrificelles
Les sons fracturés d’un enspermement de cataclysme nous engraisse de ketchup lesbien et nous sommes tout crevés d’herpes géométrique, complètement agités par des sommeils déchaînés
Je veux jouir de la cruauté de mes théâtres d’infidélités ovoïdes et nous plonger dans les catéchismes pâtissiers de nos pensées tressées de sutures de tressaillements dialectiques
La pourriture des amourettes trépanées se répand sur nos ailes chiffonnées par le tempo bâtard des poésies vénériennes.
Michaël Potier, Peintures Portraits, 2022
Le Poète de la Folie: Michael Potier
Michaël Potier comes from the luminous forces of Jazz and he has played in many groups all over France. He relentlessly writes trashy-surreal poetry, paints, draws and uses his body as an object of Raw Art. He also likes the disturbing and the caustic humor and borrows the carcasses of art to invent a sound poetry without restrictions.
Potier-Urochrome Bruxelles (2025)
Potier est un artiste polymorphe, poète de l’absurde, musicien multi-instrumentiste et performer chevronné. Performance donnée dans une galerie d’art à Bruxelles.
Michaël Potier, Dessins Ornithorynque, 2022
Ornithorynque de l’art
Musicien Gonflable
Écriture Hallucinée
“Je viens des forces lumineuses du jazz et j’ai joué dans de nombreux groupes en peu partout en France J’écris avec acharnement de la poésie trashy-surréaliste Je peins et je dessine et je me sers de mon corps comme un objet d’art brut J’aime ce qui dérange et l’humour caustique J’emprunte les carcasses de l’art pour inventer une poésie sonore sans restrictions.”
Michaël Potier, Peintures Portraits, 2022
Nos coccyx de carton glacé se détraquent sur la clarté des amanites de la puberté psychotronique
L’haleine crayonnante que j’exhale sur la féminité des silences sodomites réapparaît subrepticement dans la cranule de mes poupées aux poumons géants
Mes clarines d’isolement sonnent l’heure de nos destins frôlés par l’araignée des fantasmagories déconstruites par la brise de l’endolorissement matinal et je jure sur la naissance de mes cochons métaboliques ne plus dire je t’aime aux sorcières de l’autodestruction
Tout est profondément nocturne dans les crevasses de nos hargnes illisibles et c’est Jésus qui m’encule quand j’assiste à mon propre enterrement.
LÖPÇÜK 